W dniu 12 maja 2016 r. została opublikowana ustawa z dnia 18 marca 2016 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw - dalej u.z.u.ś.o., która przewiduje modyfikację systemu refundacyjnego poprzez wprowadzenie konstrukcji tańszych leków dla pacjentów, którzy ukończyli 75 rok życia (dalej: 75+). Ustawa poddała modyfikacji ustawę z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych - dalej u.ś.o.z., w ten sposób że rozdziale 3 u.ś.o.z., ukształtowała nową grupę świadczeniobiorców szczególnie uprawnionych do świadczeń opieki zdrowotnej. Nowelizacji poddano również ustawę z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych - dalej u.r.l., co było niezbędne z uwagi na konieczność wykreowania reguł typowania i publikowania produktów dedykowanych dla szczególnie uprawnionej populacji odbiorców. Zmodyfikowano również sposób refundacji tak żeby zredukować dopłatę szczególnie uprawnionego pacjenta. Celem regulacji zatem było wyjście naprzeciw tym sytuacjom gdy dla pacjenta seniora barierą w nabyciu leku jest konieczna do uiszczenia w aptece dopłata do leku. Poziom realizacji uprawnienia do bezpłatnych leków został zapewniony, nie tylko na poziomie preskrypcji ale również w ramach realizacji recepty, bowiem stworzono szczególne zasady informowania i wymiany leków w ramach usługi farmaceutycznej udzielanych pacjentom 75+. Zmianie uległy też przepisy ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej - dalej u.z.p.p., które zawęziły uprawnienia do ordynacji leków dla pacjentów 75+ do pielęgniarek, wykluczając jednocześnie - z uwagi specyfikę profilu udzielanych świadczeń zdrowotnych - położne. Nowelizacja wskazuje, również na mechanizmy ekonomiczne mające na celu monitorowanie wzrostu wydatków z budżetu państwa oraz wskazuje na moment początkowy od kiedy regulacje te będą mogły być efektywnie stosowane w praktyce klinicznej oraz aptekarskiej. Na tle powyższej regulacji konieczne jest jednoznaczne zdefiniowanie jakie cechy musi spełniać adresat ordynacji 75+ oraz kto jest osobą uprawnioną do wystawienia recepty.
2.Populacja uprawnionych pacjentów
Pobieżne zapoznanie się założeniami nowelizacji może prowadzić do uproszczonego wniosku, że jedynym parametrem rozstrzygającym o statusie uprawnionego do produktów przysługujących bezpłatnie jest ukończony 75 rok życia. Taka teza jest jednak nieuprawniona. Wnikliwa analiza przepisów ustawy w zestawieniu z pozostałymi przepisami ustawy o świadczeniach zdrowotnych oraz ustawy refundacyjnej prowadzi bowiem do wniosku, że status beneficjentów omawianej nowelizacji warunkuje współistnienie trzech indywidualnych parametrów, które muszą być spełnione łącznie.
W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę że ustawodawca nieprzypadkowo posługuje się, terminem świadczeniobiorca, który należy odróżnić od terminu pacjent. Zgodnie z art. 2 ust. 1 u.ś.o.z. pojęcie świadczeniobiorcy jest węższe i bardziej precyzyjne niż pojęcie pacjenta zdefiniowane w art. 3 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. Ostatni z przepisów wskazuje, że pod pojęciem pacjenta ustawodawca rozumie osobę zwracającą się o udzielanie świadczeń zdrowotnych lub korzystającą ze świadczeń zdrowotnych udzielanych przez podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych lub osobę wykonującą zawód medyczny. Świadczeniobiorca zaś, w odróżnieniu od pacjenta, musi być ubezpieczony albo mieć jakiś inny tytuł uprawniający do świadczeń zdrowotnych finansowany ze środków publicznych.
Drugim, niezbędnym parametrem odnoszącym się do osób wpisujących się w grupę szczególnie uprawnionych, jest ukończenie 75 roku życia. Zgodnie z art. 112 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny przy obliczaniu wieku osoby fizycznej termin upływa z początkiem ostatniego dnia. Powyższe oznacza, że osoba fizyczna, która urodziła się 2 kwietnia 1941 r. o godzinie 22 uzyska 75 rok życia o godzinie 0:00 dnia 2 kwietnia 2016 r., i od tej chwili z punktu widzenia prawnego ma lat 75.
Ostatnią cechą, którą musi spełniać świadczeniobiorca, który ukończył 75 lat, jest to parametr kliniczny. Określona farmakoterapia musi bowiem wychodzić naprzeciw udokumentowanej potrzebie zdrowotnej świadczeniobiorcy. Istotne jest tutaj to żeby wspomniana potrzeba zdrowotna uzasadniająca zastosowanie określonego leku zawierała się w tzw. wskazaniu refundacyjnym dla danego leku. Z uwagi na doniosłość pojęcia wskazania refundacyjnego, który stanowi jeden z konstrukcyjnych filarów systemu refundacyjnego finansowanego ze środków publicznych przetoczyć należy, że: „definiując wskazanie refundacyjne, należy podkreślić, że jego istotą jest określenie granic, w których uprawniona jest ordynacja leków refundowanych, a tym samym dokonywana przez publicznego płatnika refundacja. Jeżeli więc pacjent będący adresatem prowadzonego przez osobę uprawnioną procesu leczniczego ma rozpoznanie lub inną cechę, która wpisuje się we wskazanie refundacyjne, determinuje to uprawnienie do dokonania preskrypcji lekarskiej, tym samym sporządzana na okoliczność prowadzonego procesu leczniczego dokumentacja medyczna powinna zawierać odpowiednie wpisy, świadczące o zaistnieniu określonych faktów medycznych dowodzących, że stan pacjenta kwalifikował się w dniu ordynacji do wskazań refundacyjnych” (Jakub Adamski, Krzysztof Urban, Ewa Warmińska „Refundacja leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych. Komentarz”.). Realizacja wskazań do określonej farmakoterapii będzie realizować się w dwóch wymiarach: szerszym - abstrakcyjnym (medycznym), oraz węższym - refundacyjnym.
Pamiętać należy, że szczególne uprawnienie świadczeniobiorców wyraża się w redukcji dopłaty pacjenta, a nie rozszerzeniu zdefiniowanych powyżej wskazań refundacyjnych dla określonego produktu który funkcjonuje w systemie refundacyjnym. Istotą nowelizacji nie jest rozszerzenie populacji dla których dedykowana jest określona farmakoterapia, a jedynie wyekstrahowanie grupy pacjentów, którzy z uwagi na określony wiek zostali uposażeni w dobrodziejstwo redukcji kosztów leku. Wiek pacjenta bowiem nie może być postrzegany w kategoriach wskazania, uzasadniającego zastosowanie leku refundowanego, a jedynie jako cecha która uprawnia go do bardziej referencyjnych warunków podczas realizacji recepty w aptece.
3.Grupy osób uprawnionych i nieuprawnionych do ordynacji leków dla pacjentów 75+
Przepis art. 43a ust. 1 nowelizacji wskazuje, że szczególnie uprawnionym świadczeniobiorcom, przysługuje bezpłatne zaopatrzenie w leki, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyroby medyczne określone w obwieszczeniu Ministra Zdrowia o którym mowa w art. 37 ust. 1 u.r.l., ustalonym w określony w tej nowelizacji sposób na podstawie recepty wystawionej przez trzy grupy osób uprawnionych.
Pierwszą jest lekarz podstawowej opieki zdrowotnej, o którym mowa w art. 55 ust. 2a u.ś.o.z., a więc lekarz, z którym Fundusz zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej albo który jest zatrudniony lub wykonuje zawód u świadczeniodawcy, z którym Fundusz zawarł umowę o udzielanie świadczeń podstawowej opieki zdrowotnej:
1) posiadający tytuł specjalisty w dziedzinie medycyny rodzinnej lub
2) odbywający szkolenie specjalizacyjne w dziedzinie medycyny rodzinnej, lub
3) posiadający specjalizację II stopnia w dziedzinie medycyny ogólnej, lub
4) posiadający specjalizację I stopnia w dziedzinie medycyny ogólnej, lub
5) posiadający specjalizację I lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie chorób wewnętrznych, lub
6) posiadający specjalizację I lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie pediatrii
– w zakresie swoich kwalifikacji potwierdzonych odpowiednimi dokumentami, z zastrzeżeniem art. 14 ustawy z dnia 24 sierpnia 2007 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw, który wskazuje na pewne szczególne przepisy odnoszące się do lekarzy udzielający świadczeń w zakresie POZ przed dniem 29 września 2007 r. Pamiętać również należy, że uzupełnienie powyższej definicji stanowi fakt złożenia przez świadczeniobiorcę deklaracji wyboru tego konkretnego lekarza. Złożenie bowiem takiego oświadczenia woli skutkuje, że w relacji do składającego to oświadczenia wybrany lekarz staje się lekarzem POZ.
Drugą kategorią osób wykonujących zawód medyczny uprawnionych do ordynacji leków są pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej, które zostały zdefiniowane w art. 5 pkt 25 u.ś.o.z. Zgodnie z jego brzmieniem będzie to pielęgniarka, która ukończyła szkolenie specjalizacyjne w dziedzinie pielęgniarstwa: rodzinnego, pediatrycznego, środowiskowego, środowiskowo-rodzinnego, przewlekle chorych i niepełnosprawnych, opieki długoterminowej, w ochronie zdrowia pracujących, środowiska nauczania i wychowania, zachowawczego, promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej lub ukończyła kurs kwalifikacyjny w dziedzinie pielęgniarstwa: rodzinnego, pediatrycznego, środowiskowego, środowiskowo-rodzinnego, przewlekle chorych i niepełnosprawnych, opieki długoterminowej, w ochronie zdrowia pracujących, środowiska nauczania i wychowania, zachowawczego, promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej lub odbywa szkolenie specjalizacyjne w dziedzinie pielęgniarstwa: rodzinnego, pediatrycznego, opieki długoterminowej, środowiska nauczania i wychowania, zachowawczego, promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej lub odbywa kurs kwalifikacyjny w dziedzinie pielęgniarstwa: rodzinnego, pediatrycznego, opieki długoterminowej, środowiska nauczania i wychowania, zachowawczego, promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej lub posiada tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa oraz co najmniej trzyletni staż pracy w podstawowej opiece zdrowotnej, będącą świadczeniodawcą, z którym Fundusz zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, albo która jest zatrudniona lub wykonuje zawód u świadczeniodawcy, z którym Fundusz zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej. Podejmując próbę zdefiniowania tej grupy zawodowej, w kontekście przepisywania recept, należy sięgnąć do regulacji art. 15a u.z.p.p. który od dnia 1 stycznia 2016 r. ukształtował dwa uprawnienia w ramach tej grupy zawodowej. Pierwsza uregulowana do art. 15 ust. 1 u.z.p.p. przewiduje uprawnienie do ordynacji leków, a więc samodzielnie podejmowanie decyzji terapeutycznej w zakresie wyboru farmakoterapii. W powyższe uprawnienie ustawodawca uposażył te z pielęgniarek, które posiadają dyplom ukończenia studiów drugiego stopnia na kierunku pielęgniarstwo oraz pielęgniarki posiadające tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa. Granice powyższego uprawnienia jeżeli chodzi o wybór leków wyznacza receptariusz zawarty w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 20 października 2015 r. w sprawie wykazu substancji czynnych zawartych w lekach, wykazu środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wykazu wyrobów medycznych i wykazu badań diagnostycznych. Pielęgniarki o których mowa w art. 15 ust. 1 u.z.p.p. będą zatem uprawnione do ordynacji leków z wykazu leków dedykowanych dla pacjentów 75+ wyłącznie w takiej sytuacji gdy lek ten będzie jednocześnie ujęty w przeznaczonym dla nich receptariuszu. Grupa pielęgniarek określona w art. 15 ust. 2 u.z.p.p. czyli posiadające dyplom ukończenia studiów co najmniej pierwszego stopnia na kierunku pielęgniarstwo oraz pielęgniarka posiadające tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa będą uprawnione do przepisywania wszystkich leków znajdujących się wykazie 75+ jednakże będą te preskrypcje realizowały w ramach zleceń lekarskich i wyłącznie w ramach kontynuacji leczenia.
Trzecia grupa uprawnionych to lekarze posiadającego prawo wykonywania zawodu, którzy zaprzestali wykonywania zawodu i wystawili receptę dla siebie albo dla małżonka, wstępnych lub zstępnych w linii prostej oraz rodzeństwa, a więc z adnotacją „pro auctore” i „pro familiae”. Spośród trzech wymienionych grup uprawnionych do wystawienia recepty dla świadczeniobiorców którzy ukończyli 75 lat, ta ostatnia jest najtrudniejsza do określenia bowiem istnieje obiektywna trudność w wyinterpretowaniu zwrotu „zaprzestania wykonywania zawodu” przez lekarza, który jest jednak uprawniony do wypisywania recept. Powyższy termin rodzi o tyle wątpliwości, że wystawienie recepty niewątpliwie stanowi emanację wykonywania zawodu lekarza, a zatem jeżeli lekarz ordynuje leki dla siebie lub dla rodziny oznacza, że wykonuje on zawód jedynie na wąskiej, szczególnej populacji pacjentów. Trudno znaleźć uzasadnienie dla tezy, że prowadząc proces farmakologiczny zorientowany na siebie czy członków swojej rodziny lekarz nie wykonuje zawodu lekarza lub wykonuje jakiś inny zawód. Pomijając powyższą trudność interpretacyjną jeszcze trudniejszy wydaje się pragmatyczny aspekt tej wykładni na poziomie realizatora recepty. Aptekarze, którzy będą realizowali recepty w aptekach ogólnodostępnych w sytuacji gdy będą realizowali recepty z dodatkową adnotacją: „pro familiae” w żaden sposób nie będą w stanie zidentyfikować czy ta recepta pochodzi od lekarza, który „zaprzestał wykonywania zawodu”. Zatem należy przypuszczać, że brak będzie podstaw prawnych do odmowy realizacji recepty z dodatkową adnotacją „pro familiae” jeżeli adresatem preskrypcji będzie osoba, która ukończyła 75 lat. Powyższa wątpliwość nie będzie wykluczona w odniesieniu do recept z adnotacją: „pro auctore”, ponieważ oczywiście będzie możliwa weryfikacja wieku pacjenta, bowiem będzie nim lekarz wystawiający receptę, jednakże nie daje to podstaw do stwierdzenie, że wystawca recepty zaprzestał wykonywania zawodu.
Na tle powyższej charakterystyki trzech grup uprawnionych do ordynacji leków dla świadczeniobiorców 75+, za wartościowe należy uznać zdefiniowanie jakie grupy osób wykonujące zawody medyczne nie są uprawnione do takiej ordynacji z uwagi na status jaki w pełnią w systemie ochrony zdrowia. Należy zatem stwierdzić, że osobą nieuprawnioną będzie lekarz, który udziela świadczeń w obszarze komercyjnych świadczeń zdrowotnych, a więc w relacji, w której to pacjent jest płatnikiem świadczenia zdrowotnego w postaci porady ambulatoryjnej lub wizyty domowej, w ramach której ma miejsce ordynacja. W odniesieniu do świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych wyłączeni są lekarze udzielających świadczeń w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego w poradniach specjalistycznych oraz lekarze ordynujący leki przy wypisie ze szpitala. Do grup uprawnionych nie należą też felczerzy, starsi felczerzy oraz położne.
4.Mechanizmy finansowania
Konstrukcja finansowania leków dla świadczeniobiorców w wieku 75 lat została tak przemyślana, żeby leki te były dla ich finalnych odbiorców rzeczywiście bezpłatne. Ażeby taki skutek osiągnąć należało określić swoiste zasady finansowania. Zgodnie z art. 43a ust. 3 ustawy nowelizującej leki, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyroby medyczne znajdujące się na wykazie przeznaczonym dla świadczeniobiorców którzy ukończyli 75 lat, są finansowane z budżetu państwa w części stanowiącej odpłatność świadczeniobiorcy, o której mowa w art. 6 ust. 2 pkt 2 i 3 u.r.l., a więc: ryczałtową, w wysokości 30% albo 50% ich limitu finansowania. Swoistość takiego sposobu refundacji polega na tym, że Fundusz finansuje w pierwszej kolejności, tak jak na dotychczasowych zasadach, do wysokości ustalonego limitu, natomiast z budżetu państwa, której dysponentem jest Minister Zdrowia, następuje finansowanie obejmujące kwotę do wysokości limitu finansowania oraz dopłatę w wysokości różnicy między ceną detaliczną danego leku, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobu medycznego, a wysokością limitu finansowania. Finalnie taki sposób finansowania będzie skutkował, że leki dla świadczeniobiorców, którzy ukończyli 75 lat, będą efektywnie bezpłatne.
5.Sposób wskazywania oraz miejsce publikacji produktów dla pacjentów 75+
Ustawodawca kształtując granice uprawnień szczególnie uprawnionych świadczeniobiorców musiał stworzyć jakiś mechanizm, który dawałby możliwość wskazywania, które produkty są dedykowane dla tej szczególnej grupy adresatów. Mechanizm, ten wyraża się w wskazaniu przez ministra właściwego do spraw zdrowia, spośród leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych określonych w wykazie, o którym mowa w art. 37 ust. 1 u.r.l., a więc obwieszczenia zawierającego produkty względem których wydano ostateczną decyzje administracyjną o objęciu refundacją, tych leków, które będą wydawane bezpłatnie świadczeniobiorcom, którzy ukończyli 75 lat. Ustawodawca wskazał dodatkowo określone kryteria w art. 43a ust. 2 pkt 13 ustawy nowelizującej, do których ma się odnosić Minister Zdrowia kształtując wykaz leków dla seniorów, a więc ma być to:
1) zaspokojenie potrzeb zdrowotnych świadczeniobiorców, o których mowa powyżej;
2) dostępność i bezpieczeństwo stosowania leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych;
3) roczny limit wydatków przewidziany na ten cel w ustawie budżetowej na dany rok;
4) stosunek kosztów do uzyskiwanych efektów zdrowotnych leku, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobu medycznego w porównaniu do stosunku kosztów do uzyskiwanych efektów zdrowotnych leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych objętych tym wykazem.
Podkreślenia wymaga fakt, że kształtowania wykazu leków dla seniorów nie będzie mechanizmem objęcia refundacją, bowiem Minister Zdrowia będzie dokonywał wyboru spośród produktów które już uzyskały ten status, a więc były poddawane złożonej procedurze obejmowania refundacją i ustalania ceny urzędowej, w szczególności nie poda poddawane ocenie AOTMiT lub Komisji Ekonomicznej. Warto zwrócić uwagę, na racjonalne narzędzie stworzone w ramach nowelizacji polegające na monitorowaniu efektywnego zastosowanie wykazu leków dla seniorów. Wspomniana funkcja monitorowania może skutkować wdrożeniem przez Ministra Zdrowia mechanizmu korygujący, polegający na zmianie dotyczącej wykazu leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, o którym mowa w art. 37 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 2, w zakresie leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, wydawanych bezpłatnie świadczeniobiorcom po ukończeniu 75. roku życia. Powyższy mechanizm korygujący będzie uruchamiany w sytuacji przekroczenia określonych progów finansowych limitów finansowania. Zgodnie z uzasadnieniem projektu wskazano, że proponuje się ustalenie progów wydatkowych co trzy miesiące. Poziom wydatków w danym roku będzie więc podlegał kwartalnej kontroli. Monitorowanie i kontrola wydatków jest tym bardziej uzasadniona, że zgodnie z art. 5 ustawy nowelizującej pierwszy wykaz będzie kształtowany w oparciu o wytyczne 1-3, a zatem z pominięciem 4.
6.Sposób wystawienia recepty
Recepta jako medyczny komunikat funkcjonujący pomiędzy dwoma profesjonalnymi uczestnikami systemu ochrony zdrowia, tj. wystawcą recepty – lekarzem lub pielęgniarką oraz jej realizatorem – aptekarzem, musi spełniać określone rygory, ażeby komunikat ten był poprawny i wywoływał określony skutek. Zgodnie z art. 4 pkt 3a ustawy nowelizującej: rozporządzenie w sprawie recept lekarskich może być, w okresie do dnia 1 stycznia 2017 r., zmieniane na podstawie tego przepisu w zakresie koniecznym do realizacji uprawnień świadczeniobiorców, którzy ukończyli 75. rok życia. Z powyższego przepisu należy wywieść, że ustawodawca projektuje jakiś sposób oznaczenia, np.: kodem lub symbolem, dodatkowych uprawnień świadczeniobiorców 75 +. Powyższa norma daje podstawę do wniosku, że sposób oznaczania recepty będzie „koniecznym do realizacji uprawnień” świadczeniobiorców, którzy ukończyli 75. rok życia, a zatem wystawienia recepty bez tego projektowanego w rozporządzeniu w sprawie recept oznakowania, może nie dawać podstawy do skorzystania przez pacjentów seniorów z tego uprawnienia w aptece. Powyższe determinuje również wniosek, że konieczne jest wypracowanie świadomości po stronie osób wykonujących zawody medycznej w zakresie: konieczności zapoznania się z zawartością tego wykazu leków, który będzie znajdował się w Obwieszczeniu Ministra Zdrowia. Jedynie bowiem przy posiadaniu wiedzy o zasobach wykazu dla świadczeniobiorców 75+ możliwe będzie świadome sięganie do niego i właściwe wystawianie recept, a tym samym, urzeczywistnianie tych uprawnień.
7.Moment wejścia w życie.
Zgodnie z art. 8 u.z.u.ś.o. wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia czyli 12 czerwca 2016 r. Wyjątkiem jest przepis art. 4 pkt 1 u.z.u.ś.o. który modyfikuje brzmienie art. 13 w pkt 9 w lit. b ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia oraz niektórych innych ustaw. Z praktycznego punktu widzenia najbardziej doniosłą datą jest ta wynikającą z art. 5 ustawy, który wskazuje, że pierwszy wykaz leków dla świadczeniobiorców, którzy ukończyli 75 lat minister właściwy do spraw zdrowia ogłosi nie później niż do dnia 1 września 2016 r. Publikacja powyższego obwieszczenia zainicjują zatem okres w którym stanie się możliwa realizacja szczególnego uprawnienia do korzystania z dobrodziejstwa redukcji ceny.
8.Podsumowanie
Analiza projektowanej regulacji pozwala stwierdzić, że przyjęty cel ustawodawcy jest możliwy dla osiągnięcia z uwagi na fakt, że zwiększona zostanie dostępność do finansowanych ze środków publicznych świadczeń zdrowotnych rzeczowych w postaci leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, względem których została wydana decyzja o objęciu refundacja i ustalona została cena urzędowa. Pamiętać należy, że objęcie refundacją skutkuje tym, że następuje podział kosztów leków pomiędzy NFZ, a pacjenta. Taki mechanizm dla pacjentów, którzy ukończyli 75 lat w odniesieniu do niektórych grup leków jest niewystraczający, bowiem wysokość dopłaty pacjenta staje się na etapie uzyskiwania usługi farmaceutycznej w aptece, realną przeszkodą dla realizacji prawa dostępu do leków refundowanych. Proponowana regulacja zapewnia redukcje dopłaty pacjenta, a więc zdjęcie bariery ekonomicznej w realizacji recepty. Nie należy jednak tracić z optyki faktu, że niezbędne będzie zaangażowanie osób wykonujących zawody medyczne, a szczególnie lekarzy i pielęgniarek POZ, w wypracowanie znajomości zawartości wykazu leków dla pacjentów 75+ oraz zapoznanie się z sposobem oznakowania recepty dla tej populacji pacjentów.
Minister Zdrowia wychodząc naprzeciw potrzebom zdrowotnym świadczeniobiorców którzy ukończyli 75 lat, i kształtując wykaz leków przeznaczonych dla tych pacjentów, będzie brał pod uwagę profil bezpieczeństwa pacjenta, jak również będzie uwzględniał wydolność finansową systemu budżetowego, a także wynikającą z wytycznych ocen technologii medycznych HTA (z ang. Health technology assessment) - stosunku kosztów do uzyskanych efektów. Powyższy pozwala na wniosek, że leki które będą przeznaczone dla świadczeniobiorców którzy ukończyli 75 lat mają być zarówno bezpieczne, adekwatne do potrzeb zdrowotnych jak i kosztowo efektywne.
| \\\ Czytaj również: \\\\\\ | \\