Spółka zawarła umowy z trzema wierzycielami, którzy świadczyli usługi lub dostarczali produkty medyczne. Magellan udzielał kontrahentom poręczenia za istniejące i przyszłe zobowiązania szpitala. Powód i kontrahenci szpitala zawiadomili szpital o dokonanej spłacie zadłużenia.
Szpital twierdził, że takie umowy poręczenia naruszają ustawowy zakaz i są obejściem przepisów ustawy o zakładach opieki zdrowotnej (art.53 ust.6 ustawy z 1991 roku, a obecnie - art. 54 ust. 5 ustawy o działalności leczniczej).
Czytaj: Ranking finansowy szpitali: kluczem do efektywności jest sprawne zarządzanie >>>
Sąd Okręgowy stwierdził, że poręczenie udzielone wierzycielom należy do katalogu czynności prawnych zmierzających do zmiany wierzyciela, co jest zakazane. Oddalił wiec powództwo. Sąd Apelacyjny powództwo uwzględnił i utrzymał nakaz zapłaty w mocy.
Sąd Najwyższy w wyroku z 9 stycznia 2015 roku uchylił wyrok Sądu Apelacyjnego i oddalił apelację. Stwierdził, że nieważne jest poręczenie udzielone za zobowiązania szpitala bez wymaganej zgody organu założycielskiego szpitala. Poręczenie takie może bowiem należeć do grupy czynności prawnych mających na celu zmianę wierzyciela.
Cały artykuł www.lex.pl
