Jeśli pacjent chce wykonać badanie bezpłatnie, musi posiadać skierowanie od lekarza specjalisty, które zostało wystawione w poradni lub innym podmiocie posiadającym umowę z NFZ. Na takim skierowaniu lekarz określa, jaka część ciała ma zostać zbadana i czy badanie wykonać z podaniem środka kontrastującego.

Jeśli tak, lekarz musi od razu wystawić także skierowanie na pomiar stężenia kreatyniny we krwi. Jest on niezbędny do stwierdzenia, czy nerki pacjenta funkcjonują wystarczająco sprawnie, by poradzić sobie z odfiltrowaniem środka kontrastowego – to drugie skierowanie stanowi zatem niezbędny element kwalifikacji do badania MRI.

Lekarz na podstawie dolegliwości kwalifikuje także do badania w trybie stabilnym lub pilnym (cito). Tryb cito pozwala znacznie skrócić czas oczekiwania na badanie.

Czytaj także na Prawo.pl: E-skierowania do szpitala i specjalisty - odpowiedzi na najczęstsze pytania

 

Czy skierowanie jest potrzebne, gdy badanie jest wykonywane prywatnie?

Jeżeli badanie jest prywatne, nie jest potrzebne skierowanie - to badany określa, która część ciała ma zostać zobrazowana. Warto jednak przed płatnym badaniem skonsultować się z lekarzem (np. rodzinnym), czy jego wykonanie ma sens i co chcielibyśmy wyjaśnić.

Skierowanie jest właściwie bezterminowe, bo można skorzystać z niego tak długo, jak długo istnieje potrzeba przeprowadzenia badania ze względów zdrowotnych.

Jeśli skierowanie może wystawić wyłącznie lekarz specjalista (np. neurolog, ortopeda, neurochirurg), oznacza to, że nie może go wystawić lekarz podstawowej opieki zdrowotnej.  Lekarz POZ po zebraniu wywiadu z pacjentem, decyduje czy MRI, jego zdaniem, jest konieczne i przekazuje/kieruje chorego do specjalisty, który podejmie ostateczną decyzję.