Do Rzecznika zwracają się przedstawiciele samorządów, którzy podkreślają, że kwestia ta jest wciąż nieuregulowana. Regulacji poddane zostały bowiem tylko niektóre aspekty stosowania monitoringu. W szpitalnych oddziałach ratunkowych jako podstawę prawną stosowania monitoringu wskazuje się często procedurę wewnętrzną dotyczącą postępowania z pacjentami w SOR oraz kodeks etyki pracowników szpitala. 

Jednak w takich procedurach brakuje zapisów określających sposoby informowania pacjentów i pracowników o fakcie monitorowania przestrzeni, okresu przechowywania i metody niszczenia nagrań – podkreśla Rzecznik.

Rzecznik przypomniał też, że art. 47 Konstytucji gwarantuje każdemu prawo do ochrony prawnej życia prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego imienia oraz do decydowania o swoim życiu osobistym. Natomiast art. 20 ustawy z 6 listopada 2008 roku o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta mówi, że każdy pacjent ma prawo do poszanowania jego intymności i godności, zwłaszcza w czasie udzielania mu świadczeń zdrowotnych. 

Przepis ten, jak podkreśla Rzecznik, nabiera szczególnego znaczenia w odniesieniu do SOR-ów, gdzie przebywający pacjenci niejednokrotnie pozostają w takim stanie zdrowia, który uniemożliwia im świadome wyrażenie zgody na stosowanie obserwacji wizyjnej.

Rzecznik Praw Obywatelskich prowadzi także korespondencję z ministrem zdrowia w sprawie uregulowania stosowania monitoringu w szpitalach psychiatrycznych. Temat ten był podejmowany przez poprzednich Rzeczników od roku 2010, jednak do dzisiaj nie powstały przepisy regulujące te zagadnienia. W rezultacie obecność kamer w miejscach, w których dochodzić może do ingerencji w prawo do prywatności pacjentów, ale również lekarzy i innych osób, nie podlega regulacji prawnej.

Rzecznik przypomina, że zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 7 ustawy z 29 sierpnia 1997 roku o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 922) dopuszczalne jest przetwarzanie tych osobowych, jeżeli jest ono prowadzone w celu ochrony stanu zdrowia, świadczenia usług medycznych lub leczenia pacjentów przez osoby trudniące się zawodowo leczeniem lub świadczeniem innych usług medycznych, zarządzania udzielaniem usług medycznych i stworzone są pełne gwarancje ochrony danych osobowych. 

 [-OFERTA_HTML-]



Według Rzecznika nie jest to jednak wystarczająca podstawa prawna dla instalowania monitoringu wizyjnego w placówkach systemu ochrony zdrowia, a obowiązujący w Polsce zakres formalnoprawnych podstaw instalowania i wykorzystywania monitoringu wizyjnego odnosi się wyłącznie do wybranych aspektów jego stosowania. Podstawy prawne do rejestracji obrazu i często dźwięku posiadają służby odpowiedzialne za kwestie związane z szeroko rozumianym bezpieczeństwem lub porządkiem publicznym, nie istnieją jednak uregulowania dotyczące innych podmiotów państwowych i prywatnych. Wyjątek stanowią regulacje obejmujące określone sfery życia społecznego, czy stanowiące podstawę rejestrowania obrazu w określonych miejscach, na przykład związane z zapewnieniem bezpieczeństwa imprez masowych – podkreśla Rzecznik.

„Wykonywanie zawodu zaufania publicznego, istnienie obowiązków szczególnej wagi, w tym obowiązku zachowania tajemnicy lekarskiej, zapewnienia pacjentowi prywatności i godności oraz zgodnego z prawem przetwarzania danych osobowych wrażliwych, nakazuje konieczność szczególnie wnikliwej analizy problemu. Monitoring wizyjny powinien być prowadzony zgodnie z prawem w określonych miejscach, w których udzielane są świadczenia zdrowotne. Nie jest też prawdopodobnie możliwe wprowadzenie jednego przepisu, który umożliwiałby prowadzenie monitoringu wizyjnego na terenie wszystkich podmiotów udzielających świadczenia zdrowotne dla różnych celów. Przy ocenie celu przetwarzania danych musi zostać bowiem uwzględniona zasada adekwatności, czyli musi zostać oceniony poziom dopuszczalnej ingerencji w prywatność tak, by został osiągnięty inny ważny cel” – podkreśla Rzecznik Praw Obywatelskich w liście do ministra zdrowia.


Źródło: www.rpo.gov.pl