Zgodnie z rozporządzeniem podczas sporządzania programu polityki zdrowotnej należy zdefiniować problem zdrowotny, opisać sytuację lokalną oraz uzasadnić podjęcie określonych działań. Organ realizujący program powinien opierać się na aktualnych danych epidemiologicznych.
Jeżeli program oparty jest na rekomendacji prezesa Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji w sprawie zalecanych technologii medycznych, działań przeprowadzanych w ramach programów polityki zdrowotnej oraz warunków realizacji tych programów dotyczących danej choroby lub danego problemu zdrowotnego należy uzasadnić jej wybór i zastosowanie.
Program powinien zawierać także jasno określone cele – docelowy oraz cele szczegółowe, a także mierniki oceny ich realizacji, powinien też wskazać metody działania.
Monitorowanie programu polityki zdrowotnej należy zakończyć wraz z końcem jego realizacji. Powinno być ono prowadzone na bieżąco, na przykład przez tworzenie raportów okresowych.
Informacja o programie zdrowotnym musi zawierać jego całkowity koszt. W przypadku programów polityki zdrowotnej wieloletnich, należy wskazać łączny koszt oraz w podziale na poszczególne lata (uwzględniając podział kosztów na poszczególne lata, z uwzględnieniem wydatków bieżących i majątkowych), w zależności od źródła finansowania.
Budżet programu polityki zdrowotnej powinien uwzględniać wszystkie koszty poszczególnych składowych, czyli między innymi koszty interwencji, wynagrodzeń, wynajmu pomieszczeń, działań edukacyjnych, promocji i informacji. Należy wymienić wszystkie źródła finansowania programu polityki zdrowotnej i wskazać organ lub jednostkę, która będzie finansować program.
Rozporządzenie weszło w życie 30 grudnia 2017 roku.
[-DOKUMENT_HTML-]
[-OFERTA_HTML-]