Absolwent studiów na kierunku lekarskim zarejestrował się jako bezrobotny i zwrócił się o przyznanie bonu na zasiedlenie. Organ dokonał rozpoznania i pozyskał informację o możliwości odbycia stażu lekarskiego podyplomowego w pięćdziesięciu podmiotach na terenie działania Okręgowej Izby Lekarskiej w Szczecinie. Uznano więc, że niecelowym jest przyznanie bonu na zasiedlenie, w sytuacji gdy istnieje możliwość podjęcia zatrudnienia bez zmiany miejsca zamieszkania. Młody lekarz nie zgodził się z tym rozstrzygnięciem i wniósł skargę, w której wskazał, że spełnia przesłanki niezbędne do uzyskania bonu na zasiedlenie. Natomiast odmowa, którą otrzymał została oparta na pozaustawowych kryteriach.

W odpowiedzi na skargę, organ wskazał, że do zadań samorządu powiatu należy podejmowanie działań nakierowanych na aktywizację lokalnego rynku pracy. W związku z powyższym, rozpoznając wnioski o przyznanie bonu na zasiedlenie, starosta zobowiązany jest do zweryfikowania racjonalności i zasadności przyznania bonu z punktu widzenia aktualnej struktury zawodowej i potrzeb lokalnego rynku pracy.

 

Rozstrzygnięcie organu jest uznaniowe

Sprawą zajął się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczenienie, który wskazał, że zgodnie z art. 66n ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (dalej jako: ustawa), na wniosek bezrobotnego do trzydziestego roku życia starosta może przyznać bon na zasiedlenie w związku z podjęciem przez niego poza miejscem dotychczasowego zamieszkania zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności gospodarczej. Młody bezrobotny musi też spełnić łącznie trzy warunki, które zostały określone w art. 66n ust. 1 pkt 1-3 ustawy. Sąd podkreślił, że podejmowane rozstrzygnięcie ma charakter uznaniowy, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie "może przyznać". Oznacza to, że przyznanie bonu na zasiedlenie zostało pozostawione uznaniu organu administracji publicznej. Tym samym możliwe jest wydanie odmownego rozstrzygnięcia również, w przypadku gdy wnioskodawca spełnia wszystkie warunki z art. 66n ust. 1 pkt 1-3 ustawy.

Czytaj także: Samorząd lekarski: Tracimy kontrolę nad kształceniem lekarzy >>>

 

Zmiana miejsca zamieszkania nie była konieczna

WSA uznał, że organ nie przekroczył granic uznania administracyjnego. W piśmie skierowanym do młodego lekarza wyjaśniono, że z zarządzeń marszałka województwa zachodniopomorskiego w sprawie list podmiotów leczniczych, indywidualnych praktyk lekarskich oraz indywidualnych specjalistycznych praktyk lekarskich, uprawnionych do prowadzenia staży podyplomowych wynikało, że może on odbyć staż w miejscu zamieszkania. Sąd podkreślił, że wyrażone przez organ stanowisko było konsekwencją polityki prowadzonej na lokalnym rynku pracy, w której uwzględniany jest nie tylko interes osoby bezrobotnej, ale także interes lokalnego rynku pracy, poprzez zapewnienie dopływu pracowników o odpowiednim wykształceniu i kwalifikacjach zawodowych. Nie ma przy tym znaczenia, że środki na finansowanie bonu na zasiedlenie pochodzą z Funduszu Pracy. Ponadto wbrew wywodom skarżącego, nie było rzeczą organu badanie, czy średnia ocen, z którą ukończył studia umożliwiała mu podjęcie stażu w miejscu zamieszkania. Ocena ta należy bowiem do właściwej okręgowej izby lekarskiej.

 

Cena promocyjna: 159 zł

|

Cena regularna: 212 zł

|

Najniższa cena w ostatnich 30 dniach: 158.99 zł


Skarga została oddalona

Sąd zwrócił uwagę na treść art. 15d ust. 5 ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty. Przepis ten stanowi, że w przypadku braku możliwości odbycia stażu podyplomowego przez lekarza na obszarze działania okręgowej izby lekarskiej, której jest członkiem, za jego zgodą okręgowa rada uzgadnia z inną okręgową radą możliwość odbycia przez niego stażu na obszarze jej działania. W takim przypadku, okręgowa rada, na obszarze działania której lekarz będzie odbywał staż podyplomowy, wpisuje go na listę członków i kieruje do odbycia stażu. Oznacza to, że skarżący powinien wykorzystać możliwości, jakie wynikają z ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty i dopiero wówczas ubiegać się o przyznanie bonu na zasiedlenie. Działania te były uzależnione od aktywności młodego lekarza, której jednak nie wykazał. Mając powyższe na uwadze, WSA oddalił skargę.

Wyrok WSA w Szczecinie z 5 grudnia 2024 r., sygn. akt II SA/Sz 825/24, nieprawomocny