W sprawie powstał negatywny spór o właściwość między prezydentami dwóch miast. Żaden z organów nie chciał uznać się za rzeczowo właściwy do rozpoznania wniosku mężczyzny o przyznanie mu zasiłku okresowego.
Jeden z organów argumentował, że w jego ocenie mężczyzna ma miejsce zamieszkania w mieście, gdzie jest zameldowany. Tam też zamieszkuje cała jego rodzina. Ponadto wnioskodawca zarejestrowany jest w tamtejszym urzędzie pracy oraz złożył deklarację do lekarza rodzinnego w ośrodku zdrowia w miejscu zameldowania.
WSA przypomniał, iż miejsce zamieszkania nie jest tożsame z miejscem zameldowania. Kwestia zameldowania nie ma wpływu na ustalenie miejsca zamieszkania.
Na ustalenie miejsca zamieszkania nie może mieć także wpływu fakt, że wnioskodawca zarejestrowany jest jako osoba bezrobotna w miejskim urzędzie pracy. Przepisy ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy odgórnie wiążą urząd, w którym należy się zarejestrować z miejscem zameldowania. Nie można więc uznać, że zarejestrowanie się przez wnioskodawcę w urzędzie pracy jest przejawem jego woli stałego przebywania w tej miejscowości.
Również złożenie deklaracji wyboru lekarza pierwszego kontaktu w danym mieście nie może jednoznacznie określać miejsca stałego pobytu wnioskodawcy.
W ocenie sądu istotny jest fakt, że mężczyzna zamieszkuje wraz z ciotką i podejmuje działania mające na celu znalezienie pracy. To w tym mieście przebywa on z zamiarem stałego pobytu. I nie ma wpływu na takie stwierdzenie miejsce zamieszkiwania jego najbliższej rodziny.
Postanowienie NSA z 1 grudnia 2015 roku, sygn. akt I OW 190/15, prawomocne.