Samorząd lekarski stoi na stanowisku, że tak ważny element systemu ochrony zdrowia powinien funkcjonować jako służba publiczna, podobnie jak Państwowa Straż Pożarna i Policja.

Odnosząc się do szczegółowych rozwiązań przedstawionego projektu ustawy Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej pozytywnie ocenia proponowane rozwiązania dotyczące:

1) wprowadzenia jednolitego systemu kształcenia ratowników medycznych na poziomie studiów wyższych pierwszego stopnia, obowiązek odbycia sześciomiesięcznego stażu, oraz złożenia Państwowego Egzaminu z Ratownictwa Medycznego,

2) możliwości zatrudnienia ratowników w innych miejscach niż jednostki systemu, w szczególności w oddziałach szpitalnych leczących pacjentów w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego (innych niż SOR – y),

3) wprowadzenia możliwości e – konsultacji podstawowych zespołów ratownictwa medycznego z lekarzem,

4) zmiany art. 57 - ( uchylenie ust. 2 i 3 i nadanie nowego brzmienia punktowi 2 w ust 1) zwalniającej lekarzy z doświadczeniem pracy w zespołach Ratownictwa Medycznego z obowiązku rozpoczęcia do 1 stycznia 2015 roku specjalizacji w dziedzinie medycyny ratunkowej,

5) zniesienia obowiązku posiadania przez podmioty lecznicze, w strukturach których funkcjonują SOR–y, lądowiska przyszpitalnego (pod warunkiem zapewnienia transportu osób w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego ambulansem naziemnym),

6) zmiany ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych, która dotychczas uniemożliwiała przewiezienie zwłok osób zmarłych podczas wykonywania czynności ratunkowych przez zespół podstawowy.

Jednocześnie Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej zgłasza kilka uwag do przedstawionego projektu ustawy:

1) do art. 1:
a) do pkt 5:
- przepisy projektu ustawy, ani jego uzasadnienie nie wskazują źródeł finansowania sześciomiesięcznego stażu, o którym mowa w projektowanym brzmieniu art. 10 ustawy.
Zdaniem PNRL staż powinien być finansowany z budżetu państwa,
- w dodawanym art. 10 a, w ust. 5 tego art. wśród podmiotów, w których częściowo powinien odbywać się staż podyplomowy należy uwzględnić szpitalne oddziały ratunkowe, które posiadają akredytację do prowadzenia szkolenia specjalizacyjnego w zakresie medycyny ratunkowej,
- w dodawanym art. 10j należy wyraźniej wyodrębnić terminologicznie staż uzupełniający i opiekuna stażu uzupełniającego od stażu, o którym mowa w dodawanym art. 10a,
b) w pkt 6 w zmienianym art. 11 ust. 1 w pkt 1 oraz w ust. 4 należy wykreślić wyrazy: „systemu albo innego lekarza”,
c) do pkt 17 dotyczącego art. 26 ust. 1 zmienianej ustawy - w związku z tym, że zgodnie z art. 27 ust. 1a ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym wykonywanie zadań dyspozytora medycznego stanowi udzielanie świadczeń zdrowotnych w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy z 15 kwietnia 2011 roku o działalności leczniczej, działalność ta powinna odbywać się w formach przewidzianych tą ustawą. Wojewoda zatem w celu zatrudnienia dyspozytora do udzielania świadczeń zdrowotnych, a więc wykonywania działalności leczniczej powinien posiadać podmiot leczniczy działający w dopuszczalnej dla tego organu formie, czyli jako spółka prawa handlowego lub zakład budżetowy,

2) zastrzeżenia budzi zbyt krótki okres przejściowy, określony do 31 grudnia 2016 roku, zmiany umiejscowienia stanowisk dyspozytorów medycznych, poprzez ich przejście od dysponentów zespołów ratownictwa medycznego do wojewodów. W wielu województwach dysponenci ZRM dopiero zakończyli modernizację swych dyspozytorni, systemów łączności radiowej i elektronicznej, angażując własne i unijne środki finansowe. Budowa nowej infrastruktury przy wojewodach będzie wymagała czasu oraz kolejnych nakładów finansowych, tym razem z budżetu państwa;

3) niepokój budzi konieczność zwolnienia przez dysponentów zespołów ratownictwa medycznego dużej liczby dotychczasowych dyspozytorów (w większości już odpowiednio wykształconych i doświadczonych) i zatrudnianie nowych przez wojewodów. Racjonalne wydaje się przejęcie tych kadr.