Prezes Naczelnej Rady Lekarskiej Maciej Hamankiewicz wystosował do Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia Agnieszki Pachciarz list, w którym napisał, że „funkcjonujące obecnie w obrocie prawnym dwa modele odpowiedzialności związanej z wystawieniem recept lekarskich opierają się na zupełnie odmiennych podstawach”. Odpowiedzialność finansowa świadczeniodawców, którzy zawarli umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej związana z ordynacją leków regulowana jest przepisami rozporządzenia Ministra Zdrowia z 6 maja 2008 r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej. Natomiast odpowiedzialność wynikająca z indywidualnych umów upoważniających lekarza lub lekarza dentystę do wystawiania recept na leki refundowane, regulowana jest obecnie treścią załącznika do zarządzenia Prezesa NFZ Nr 30/2012/DGL z 30 czerwca 2012 r. w sprawie wzoru umowy upoważniającej do wystawiania recept na leki, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyroby medyczne refundowane ze środków publicznych, przysługujące świadczeniobiorcom.

W pierwszym przypadku, zgodnie z treścią § 30 załącznika do rozporządzenia MZ, odpowiedzialność finansowa świadczeniodawców, którzy zawarli umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej związana z ordynacją leków, opiera się na instytucji „zwrotu kwoty nienależnej refundacji”, w przypadku wystawienia recepty osobie nieuprawnionej lub w nieuzasadnionym przypadku. Oparcie odpowiedzialności lekarza za ewentualne nieprawidłowości związane z ordynacją leków na instrumencie „zwrotu kwoty nienależnej refundacji” było od dłuższego czasu kwestionowane przez środowisko lekarskie. Zastrzeżenia, jakie środowisko lekarskie wysuwało wobec tak zdefiniowanej sankcji, spowodowały zmianę treści ustawy o refundacji leków, wyrobów specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych oraz zmianę treści umów upoważniających lekarzy i lekarzy dentystów do wystawiania recept na leki refundowane.

Natomiast jeśli chodzi o przepisy zawarte w załączniku do zarządzenia Prezesa NFZ, to nie przewidują one sankcji w postaci „zwrotu nienależnej refundacji”, lecz opierają się na systemie kwotowo określonych kar umownych. Takie kary mają być nakładane za każdą nieprawidłowo wystawioną receptę oraz w przypadku innych nieprawidłowości, wymienionych w podanych przepisach.

Reasumując powyższe należy podkreślić, że obydwa reżimy odpowiedzialności związanej z wystawianiem recept na leki refundowane oparte są na różnych podstawach odpowiedzialności, na gruncie przepisów ogólnych warunków umów – podstawą taką jest wystawienie recepty osobie nieuprawnionej oraz w przypadku nieuzasadnionym, podczas gdy w przypadku umów upoważniających do wystawiania recept jest to wystawienie nieprawidłowej recepty oraz dopuszczenie się wskazanych w umowie nieprawidłowości. Różne są również sankcje przewidziane w obydwu reżimach odpowiedzialności – w przypadku OWU jest to zwrot kwoty nienależnej refundacji, a w przypadku umów upoważniających do wystawiania recept na leki refundowane – zapłata kary umownej.

Ponieważ brak jest jakiegokolwiek uzasadnienia dla takiego różnicowania podstaw i zasad odpowiedzialności za nieprawidłowości związane z wystawianiem leków refundowanych, niezbędne i celowe jest ujednolicenie tych zasad. Prezes NRL zwrócił się do Prezes NFZ z prośbą o podjęcie dialogu w przedmiotowej sprawie licząc, że Narodowy Fundusz Zdrowia nie będzie już unikał merytorycznej dyskusji ze środowiskiem lekarskim w sprawach dotyczących wystawiania recept na leki refundowane.

Źródło: www.nil.org.pl