Zmiany zobowiążą te jednostki do udostępnienia usługi pozwalającej na komunikowanie się oraz zapewnienie dostępu do świadczenia usług tłumacza PJM, SJM i SKOGAN, co będzie wsparciem dla osób uprawnionych do komunikowania się z podmiotami działającymi w sferze ochrony bezpieczeństwa, a także doprecyzowanie użytego w odniesieniu do dokumentów niezbędnych do załatwienia sprawy określenia „w formie dostępnej dla osób uprawnionych”, przez dodanie, że chodzi o dokumenty przetłumaczone na język migowy na wniosek tych osób.

Ustawa nałoży także na jednostki systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego obowiązek udostępnienia osobom uprawnionym środków umożliwiających komunikację audiowizualną, w tym z wykorzystaniem komunikatora internetowego, co umożliwi wymianę informacji w języku migowym,
obowiązek oznaczenia skierowanej do osób uprawnionych informacji, w miejscach dostępnych dla tych osób, znakiem graficznym przekreślonego ucha, co ułatwi odszukanie informacji.

 [-DOKUMENT_HTML-]

Według NIK wprowadzone regulacje powinny w zdecydowany sposób przyczynić się do wyeliminowania dyskryminacji osób z wadą słuchu. Jednostki administracji publicznej będą miały obowiązek zapewnienia takich środków, które ułatwią osobom z niepełnosprawnością słuchu załatwienie ich spraw.

Projektowane zmiany w ustawie są zgodne z oczekiwaniami NIK i odpowiadają opracowanym w Izbie wnioskom de lege ferenda. Projekt ustawy w kształcie zgodnym z wnioskami Najwyższej Izby Kontroli przyjęty już został przez senacką Komisję Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej.

Z prośbą o ocenę projektu zwróciła się do NIK Komisja Ustawodawcza Senatu RP. Prace nad udoskonaleniem przepisów zainspirowane zostały wnioskami de lege ferenda opracowanymi przez NIK po kontroli przeprowadzonej w sześćdziesięciu instytucjach publicznych, z którymi obywatele kontaktują się najczęściej.

Jak wykazali inspektorzy NIK, obecny poziom realizacji przepisów ustawy o języku migowym i innych środkach komunikowania się jest bardzo niski. Nawet tam, gdzie podjęto jakiekolwiek działania, nie wzięto pod uwagę  specyficznych potrzeb osób z niepełnosprawnością słuchu. W konsekwencji osoby niesłyszące w dalszym ciągu mają utrudnioną drogę do pełnej samodzielności i w praktyce są wykluczane są z życia społecznego.

Urzędy tłumaczą swoje zaniedbania niskim odsetkiem głuchoniemych petentów. Nie dostrzegają, że jest on niewielki, ponieważ poziom dostępności instytucji użyteczności publicznej dla niepełnosprawnych jest wciąż niewystarczający. Kontrola NIK „Świadczenie usług publicznych osobom posługującym się językiem migowym” dotyczyła 60 instytucji publicznych, z którymi obywatele kontaktują się najczęściej. Mowa o urzędach wojewódzkich, urzędach gmin, starostwach powiatowych, urzędach skarbowych, a także oddziałach ZUS i komendach policji.