Wynika z tego, że lekarz podstawowej opieki zdrowotnej może przyjmować pacjentów po godzinie 18.00 i również po tej godzinie wypisywać recepty. Nie stanowi to podstawy do ukarania lekarza.
Kwestię tę reguluje rozporządzenie ministra zdrowia z 24 września 2013 roku (Dz. U. poz. 1248) w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej. W załączniku Nr 1 do tego rozporządzenia (wykaz świadczeń gwarantowanych lekarza podstawowej opieki zdrowotnej oraz warunki ich realizacji) - w części I ust. 2 pkt 1 - wskazano, iż świadczeniodawca zapewnia dostępność do świadczeń lekarza POZ w miejscu ich udzielania od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 18:00, z wyłączeniem dni ustawowo wolnych od pracy, zgodnie z harmonogramem pracy świadczeniodawcy.
Z powołanego przepisu wynika nie zakaz udzielania świadczeń lekarza POZ poza godzinami ich udzielania, lecz jedynie obowiązek zapewnienia, że świadczenia te są udzielane w wyznaczonym okresie (poniedziałek-piątek od 8 do 18).
Natomiast wzór umowy o udzielanie tych świadczeń (paragraf 13 ust. 2), stanowiącej załącznik do zarządzenia Nr 69/2013/DSOZ prezesa NFZ z 27 listopada 2013 roku w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej, wskazuje, iż NFZ może - w przypadku wystawienia recept osobom nieuprawnionym lub w przypadkach nieuzasadnionych - nałożyć na świadczeniodawcę karę umowną stanowiącą równowartość nienależnej refundacji cen leków dokonanych na podstawie recept wraz z odsetkami ustawowymi od dnia dokonania refundacji.
Nie sposób jednak uznać, iż udzielanie świadczeń w zakresie lekarza POZ w wymiarze większym (bo już poza minimalnym wymiarem czasu wyznaczonym harmonogramem udzielania świadczeń i powołanym rozporządzeniem w sprawie świadczeń gwarantowanych) stanowi o wystawieniu recepty w przypadku nieuzasadnionym - nieuzasadnione jest wówczas, gdy wystawienie recepty na lek refundowany nie jest w danym przypadku uzasadnione merytorycznie.
Również ogólne warunki umów przewidują możliwość nałożenia kary umownej w przypadku nieudzielania świadczeń w czasie i miejscu ustalonym w umowie (§ 30 ust. 1 pkt 2 lit a) OWU). Udzielanie zaś świadczenia ponad te wymagania nie stanowi podstawy do nałożenia kary umownej.
Adam Twarowski pracował w administracji rządowej jako radca prawny, między innymi w Ministerstwie Finansów, Ministerstwie Zdrowia oraz w Narodowym Funduszu Zdrowia, w latach 2007-2012 wspólnik w Kancelarii Prawnej Twarowski i Wspólnicy, w latach 2012-2014 dyrektor oddziału mazowieckiego NFZ.
Czytaj także komenatrz Adama Twarowskiego:
Placówka medyczna może zaskarżyć decyzję NFZ o karze do prezesa Funduszu >>>