Decyzję o rozpoczęciu leczenia analogami długodziałającymi, przynajmniej w początkowym okresie funkcjonowania listy, podejmowali będą diabetolodzy. Pacjent powinien więc zgłosić się do diabetologa i zapytać o taką możliwość leczenia. Diabetolog może zastosować leczenie, wypisując receptę na analog z odpłatnością 30 procent. Kolejne recepty będą wypisywane przez lekarza rodzinnego z adnotacją „S” i pacjent będzie mógł otrzymać te leki bezpłatnie. Każdy senior, który ukończyły w dniu wystawienia recepty 75 lat i spełnia warunki refundacyjne może nabyć na przykład glarginę bez dopłaty.
Receptę uprawniającą do bezpłatnej realizacji może wystawić tylko lekarz podstawowej opieki zdrowotnej na podstawie zaświadczenia od lekarza specjalisty. W treści zaświadczenia powinny znaleźć się informacje na temat czasu, przez jaki pacjent był leczony insulinami NPH i wartości hemoglobiny glikowanej lub informacje na temat incydentów nawracającej i ciężkiej lub nocnej hipoglikemii.
Analogi długodziałające refundowane są w przypadku cukrzycy typu 2 w dwóch przypadkach. Pierwszy przypadek to pacjent, który jest co najmniej przez pół roku leczony insuliną izofanową NPH, a hemoglobina glikowana wynosi 8 procent lub więcej, ale jest ona nieskuteczna. Kolejnym przykładem są pacjenci, u których występują ciężkie lub nocne nawracające niedocukrzenia. W tych przypadkach pojawią się wskazania refundacyjne do analogów długodziałających. Ponadto analogi długodziałające są refundowane w cukrzycy typu 1 oraz w cukrzycy o znanej przyczynie. Tutaj do uzyskania refundacji nie są potrzebne dodatkowe warunki, wystarczy odpowiednie rozpoznanie. Takie same zasady obowiązują również pacjentów po 75 roku życia, chcących skorzystać z tej listy leków oznaczonych literą „S”.
- W tej chwili u osób w starszym wieku plan leczenia polega na niemal całkowitej eliminacji niedocukrzeń. Nasze zainteresowania, aby stosować analogi długodziałające, nie są spowodowane faktem, iż działają one silniej, bo jest to nadal insulina, ale ważne jest, iż analogi są bezpieczniejsze i dają wielokrotnie mniej niedocukrzeń niż tradycyjne klasycznie stosowane ludzkie insuliny. Grupa pacjentów w starszym wieku, zwłaszcza ta, która przeszła udar mózgu lub zawał serca, to osoby dla których szczególnie ten rodzaj insuliny jest przeznaczony. Dlatego też bardzo cieszymy się, że powstała bezpłatna lista, ponieważ na pewno poprawi dostępność insuliny dla tej grupy wiekowej – podkreśla profesor Leszek Czupryniak.
Wiek chorego będzie sprawdzać lekarz POZ na podstawie numeru PESEL, dlatego też chory powinien mieć przy sobie dokument potwierdzający tożsamość, w którym zapisany jest PESEL. Przy realizacji recepty farmaceuta będzie kontrolować poprawność recepty. Jeśli pacjent przedstawi receptę oznaczoną w polu „kod uprawnień dodatkowych” symbolem „S”, farmaceuta ma obowiązek wydać przepisane na niej leki w wariancie finansowym, który jest najkorzystniejszy dla pacjenta. W związku z tym leki przepisane jako refundowane, które znajdują się w wykazie bezpłatnych leków, są wydawane bezpłatnie, natomiast w przypadku zbiegu uprawnień dodatkowych leki są wydawane w najkorzystniejszym dla pacjenta wariancie finansowym.
Diabetycy i wszyscy pacjenci powinni pamiętać, że farmaceuta nie ma możliwości wpisania na recepcie kodu uprawnienia dodatkowego określonego symbolem „S”. Dlatego lekarz wystawiający receptę uprawnionemu seniorowi powinien koniecznie pamiętać o wpisaniu w polu „kod uprawnień dodatkowych” symbolu „S”.
Od września do końca roku 2016 rząd wyda na program 75+ - 125 mln zł, w 2017 roku kwota ta ma jednak znacząco wzrosnąć, dzięki temu możemy spodziewać się rozszerzenia leków dostępnych w ramach tej listy. Z rozwiązań zaproponowanych przez Ministerstwo Zdrowia skorzysta 2,7 mln polskich seniorów po 75 roku życia.
Źródło: Sanofi