D.S. przekroczył granicę Polski w dniu 26 kwietnia 2020 r. i wystąpił do Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego z wnioskiem o zwolnienie z kwarantanny. Organ odmówił uwzględnienia wniosku. Wyjaśnił, że w związku z przekroczeniem granicy na stronie spoczywał obowiązek odbywania 14-dniowej kwarantanny. Okres kwarantanny liczy się od dnia następującego po przekroczeniu tej granicy.
Sprawdź w LEX: Na kogo zostanie nałożony mandat, w sytuacji, jeśli pracownik nie stosuje się do obowiązku zasłaniania ust i nosa w zakładzie pracy? >
Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny poinformował stronę o tym, że jego obowiązkowa kwarantanna zakończyła się 9 maja 2020 r. Organ odwoławczy wskazał, że nie może ani uchylić ani utrzymać w mocy decyzji wydanej przez organ pierwszej instancji. Organ podkreślił, że postępowanie stało się bezprzedmiotowe, wobec upływu okresu, w którym D.S. miał odbywać kwarantannę. W związku z tym umorzył postępowanie odwoławcze, mając na względzie art. 105 § 1 k.p.a. w zw. z art. 138 § 1 pkt 3 k.p.a.
Czytaj w LEX: Poddanie określonej osoby przymusowej kwarantannie podczas epidemii koronawirusa - konsekwencje prawne >
Czytaj także: Skazani na kwarantannę, mimo negatywnego wyniku testu>>
Odmowa zwolnienia z odbywania kwarantanny
D.S. nie zgodził się z wydanymi decyzjami i domagał się ich uchylenia. W ocenie skarżącego nie było podstaw, by organ pierwszej instancji odmówił zwolnienia go z obowiązku odbywania kwarantanny w dniach 2 do 10 maja 2020 r. Skarżący podkreślił jednocześnie, że organ odwoławczy, umarzając postępowanie odwoławcze, wydał błędne rozstrzygnięcie, skoro uchylił się od merytorycznej oceny jego odwołania. Jego zdaniem decyzja organu odwoławczego pozbawia go możliwości wszczęcia postępowania o odszkodowanie na podstawie przepisów prawa cywilnego.
Czytaj w LEX: Prawo do przemieszczania się w stanie epidemii - brak podstaw prawnych dla wprowadzania zakazu przemieszczania się >
Umorzenie postępowania odwoławczego
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uznał skargę za zasadną. W związku z tym uchylił zaskarżoną decyzję. Skarżący ma rację, iż w sprawie nie było podstaw do umorzenia postępowania odwoławczego. Decyzja organu o umorzeniu postępowania odwoławczego może zapaść, o ile całe postępowanie odwoławcze stało się bezprzedmiotowe – wyjaśnił sąd.
O bezprzedmiotowości postępowania mowa, jeśli wniesione przez stronę odwołanie zostanie cofnięte lub gdy organ stwierdzi, że odwołanie wniosła osoba, która nie jest stroną postępowania – wskazał WSA w Gdańsku. Analogicznie, postępowanie odwoławcze podlega umorzeniu, jeśli doszło do zmiany przepisów i organ przestał być właściwym do rozpoznania odwołania. Tego rodzaju przypadki nie miały jednak miejsce w sprawie.
Czytaj w LEX: Odpowiedzialność Skarbu Państwa za szkody w trakcie pandemii >
Sprawdź również książkę: MERITUM Prawo medyczne w ochronie zdrowia >>
Kontrola decyzji organu inspekcji sanitarnej
To, że okres obowiązkowej kwarantanny strony upłynął w chwili orzekania przez Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego, to nie oznacza, że organ odwoławczy mógł umorzyć postępowanie odwoławcze. Tak podjęte rozstrzygnięcie doprowadziło do tego, że organ odwoławczy nie przeprowadził kontroli wcześniej wydanej decyzji. Doszło więc do naruszenia zasady dwuinstancyjności postępowania odwoławczego – podsumował WSA w Gdańsku.