Pytanie pochodzi z publikacji Serwis Prawo i Zdrowie

Czy podmiot leczniczy jest zobowiązany uzyskać opinię sanitarną w sytuacji przeprowadzenia remontu części oddziału szpitalnego lub zmiany lokalizacji komórki organizacyjnej w ramach tego samego budynku?

Odpowiedź:

Remont skutkuje koniecznością uzyskania opinii organu sanitarnego, o ile jest remontem w rozumieniu prawa budowlanego, a nie tylko bieżącą konserwacją. Bieżąca konserwacja wymaga uzyskania takiej opinii tylko wówczas, gdy prowadzi do zmiany elementów polegających ocenie organu sanitarnego według rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 26 czerwca 2012 r. w sprawie szczegółowych wymagań, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia i urządzenia podmiotu wykonującego działalność leczniczą (Dz. U. poz. 739). Zmiana lokalizacji komórki organizacyjnej wymaga uzyskania opinii organu sanitarnego.

Uzasadnienie:

Według art. 22 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 217 z późn. zm.) - dalej u.dz.l., pomieszczenia i urządzenia podmiotu wykonującego działalność leczniczą odpowiadają wymaganiom odpowiednim do rodzaju wykonywanej działalności leczniczej oraz zakresu udzielanych świadczeń zdrowotnych. Dokumentem potwierdzającym spełnienie wyżej wymienionych warunków jest, wydawana w drodze decyzji administracyjnej, opinia właściwego organu Państwowej Inspekcji Sanitarnej (art. 22 ust. 5 u.dz.l.), zaś szczegółowe wymagania określa rozporządzenie w sprawie szczegółowych wymagań, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia i urządzenia podmiotu wykonującego działalność leczniczą. Wynika stąd, iż ocenie organu sanitarnego dla celów wymagań określonych w ustawie o działalności leczniczej podlegają elementy wskazane w wymienionym wyżej rozporządzeniu.

Niewątpliwie remont, o ile mowa o remoncie w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 z późn. zm.) - dalej u.p.b., skutkowałby koniecznością uzyskania opinii organu sanitarnego po zakończeniu, gdyż zgodnie z art. 3 pkt 8 u.p.b. przez remont rozumie się wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Wynika to z treści art. 3 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 212, poz. 1263 z późn. zm.), według którego do zakresu działania Państwowej Inspekcji Sanitarnej w dziedzinie zapobiegawczego nadzoru sanitarnego należy w szczególności uzgadnianie dokumentacji projektowej pod względem wymagań higienicznych i zdrowotnych dotyczących budowy oraz zmiany sposobu użytkowania obiektów budowlanych, oraz uczestniczenie w dopuszczeniu do użytku obiektów budowlanych, statków morskich, żeglugi śródlądowej i powietrznych oraz środków komunikacji lądowej.

Należy jednak rozważyć, czy wykonywane czynności stanowią w istocie remont w rozumieniu wyżej wymienionych przepisów, być może zwrotu tego użyto w pytaniu w znaczeniu potocznym, w znaczeniu prawnym stanowią zaś one bieżącą konserwację. W tym zakresie ocenie organu sanitarnego podlegać zaś będą tylko elementy wskazane w rozporządzaniu w sprawie szczegółowych wymagań, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia i urządzenia podmiotu wykonującego działalność leczniczą (np. zmiana pokrycia podłóg, zmiana pokrycia ścian – gdyż są to elementy we wskazanym rozporządzeniu określone). Zmiana lokalizacji komórki organizacyjnej, rozumianej jako oddział czy przychodnia, podlegać zaś będzie zawsze ponownej ocenie organu sanitarnego, gdyż organ ten ocenia możliwość udzielania określonych świadczeń we wskazanych pomieszczeniach.

Iwona Kaczorowska-Kossowska, autorka współpracuje z Serwisem Prawo i Zdrowie

Odpowiedzi udzielono 16 października 2014 r.