„Gwarantowana przez regulacje traktatowe i „zazdrośnie strzeżona” niezależność państw członkowskich w obszarze ochrony zdrowia nie ma bowiem charakteru absolutnego, zaś wpływ Unii Europejskiej na ich polityki zdrowotne nie jest bez znaczenia” – czytamy we wstępie.
Według autora większe zaangażowanie Unii Europejskiej na polu zdrowia publicznego wymusiła między innymi realizacja swobód traktatowych związana z koniecznością rozwoju transgranicznych usług zdrowotnych, wzajemnego uznawania kwalifikacji personelu medycznego czy w końcu również tworzenia regulacji prawnych zapewniających dostęp do relatywnie niedrogich oraz bezpiecznych produktów leczniczych i wyrobów medycznych.
W rezultacie więc Unia Europejska w coraz większym stopniu wpływa na kształtowanie polityki zdrowotnej państw członkowskich.
„Dzięki interakcji z różnymi podmiotami na szczeblu krajowym, ponadnarodowym i międzynarodowym instytucje unijne tworzą swoisty, nietypowy ustrój rządzenia, który wpływa na formułowanie polityki, stanowienie prawa i alokację środków w tej dziedzinie” – podkreśla autor publikacji.
Autor zauważa, że pomimo iż Unia Europejska nie posiada wyłącznych kompetencji w zakresie ochrony zdrowia, to jednak dysponuje dosyć szerokimi uprawnieniami w obszarze zdrowia publicznego, dlatego też ma bardzo realny i rosnący wpływ na sposób organizacji krajowych systemów opieki zdrowotnej.
Monografia „Krajowe systemy ochrony zdrowia a Unia Europejska. Przykład Polski” ukazuje właśnie obszary ingerencji prawa unijnego w krajowe systemy ochrony zdrowia. W wielu miejscach publikacji wskazano na rzeczywisty wymiar wpływu prawa Unii Europejskiej na krajowe systemy ochrony zdrowia. Dotyczy to takich zagadnień jak mobilność pacjentów, instytucja telemedycyny, rozwiązania prawne ograniczające możliwość reklamy alkoholu czy wyrobów tytoniowych i inne. W tym obszarze omówiono również polskie regulacje administracyjnoprawne a także zagadnienia związane z nowym unijnym systemem zarówno badań klinicznych leków i procedur ich wytwarzania, jak i nadzoru nad bezpieczeństwem ich stosowania.
[-OFERTA_HTML-]
W monografii pominięto natomiast kwestie związane ze wzajemnym uznawaniem kwalifikacji zawodowych, dotyczących między innymi zawodu lekarza, lekarza dentysty czy też pielęgniarki i położnej, którym poświęcono odrębną monografię.
Książka jest przeznaczona dla radców prawnych, prawników zainteresowanych problematyką prawa ochrony zdrowia, pracowników Ministerstwa Zdrowia, Narodowego Funduszu Zdrowia i innych podmiotów administracji ochrony zdrowia oraz menedżerów zarządzających służbą zdrowia oraz firmami farmaceutycznymi. Powinni też po nią sięgnąć studenci kierunków prawniczych, ekonomicznych, zarządzania, kierunków farmaceutycznych oraz medycyny, a także pacjenci zainteresowani uzyskaniem opieki medycznej za granicą.
Książka dostępna jest w Księgarni Profinfo.
Informacja o autorze
Rafał Stankiewicz - doktor habilitowany nauk prawnych, pracownik Instytutu Nauk Prawno-Administracyjnych Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, członek Centrum Studiów Antymonopolowych i Regulacyjnych; wspólnik w kancelarii prawnej; członek Krajowej Rady Radców Prawnych; członek Rady Programowej Ośrodka Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych; specjalista w zakresie prawa farmaceutycznego oraz ochrony konkurencji; autor ponad 140 publikacji naukowych.
Źródło: www.profinfo.pl