Według Haczyk przyczyną śmierci były komplikacje po operacji biodra.
Zofia Kułakowska, z domu Wajs, urodzona w 1929 roku w Łodzi, znalazła się po II wojnie światowej poza granicami Polski. Podjęła studia medyczne w Paryżu, a następnie studiowała i ukończyła Wydział Lekarski Uniwersytetu w Leuven w Belgii. Pracowała w Belgii, zajmując się przede wszystkim problemami z rehabilitacją dzieci z uszkodzeniem układu nerwowego. Wypracowała terapię psychomotoryczną, którą z sukcesem zaadoptowała również do polskich warunków dzięki organizowanym w Belgii kursom kierowanym dla lekarzy z Polski.
Przez siedem lat Kułakowska była prezesem Stowarzyszenia Neuropediatrów w Belgii. Swoją belgijską karierę zawodową łączyła z konsultacjami udzielanymi w polskim Instytucie Matki i Dziecka. Była wykładowcą na wydziale psychologii klinicznej Uniwersytetu Warszawskiego, na Akademii Pedagogiki Specjalnej i Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Zakładała ośrodki dla dzieci z mózgowym porażeniem w Zamościu, Lublinie, Białobrzegach.
W 2004 roku nagrodzono ją Orderem ECCE HOMO za walkę o przyszłość chorych dzieci oraz pobudzanie wrażliwości społecznej. Jest autorką wielu książek i publikacji naukowych.
Przez wiele lat wraz z mężem Janem Kułakowskim (zmarł w 2011 roku), pierwszym ambasadorem RP przy Wspólnotach Europejskich i późniejszym głównym negocjatorem członkostwa Polski w UE, aktywnie promowała polską kulturę i historię wśród Belgów oraz w międzynarodowych kręgach Brukseli. Była aktywną propagatorką członkostwa Polski w Unii Europejskiej.
W ubiegłym roku została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi RP. (pap)