Naczelnik urzędu skarbowego prowadził postępowanie egzekucyjne na podstawie tytułów wykonawczych wystawionych przez burmistrza. Chodziło o prawie 3 tys. złotych zaległego podatku od nieruchomości. Organ dokonał zajęcia wierzytelności pieniężnej z rachunku bankowego. Zobowiązana zwróciła się wówczas o zwolnienie rachunku spod egzekucji. Wskazała, że wpływa tam emerytura z ZUS, która stanowi jej jedyne źródło utrzymania. Ponadto poinformowała, że złożyła do burmistrza wniosek o umorzenie zaległości.
Cena promocyjna: 199 zł
|Cena regularna: 199 zł
|Najniższa cena w ostatnich 30 dniach: 149.25 zł
Nie było przesłanek do zwolnienia spod egzekucji
Naczelnik wydał jednak postanowienie, którym odmówił zwolnienia spod egzekucji zajętego rachunku bankowego. Podkreślił, że art. 13 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, przewiduje możliwość zwolnienia z egzekucji określonego składnika majątkowego zobowiązanego. Przepis ten stanowi, że organ egzekucyjny, na wniosek zobowiązanego i ze względu na jego ważny interes, może zwolnić, na czas oznaczony lub nieoznaczony, z egzekucji w całości lub części określone składniki majątkowe zobowiązanego. Instytucja ta jest narzędziem pozwalającym na zmniejszenie uciążliwości egzekucji, gdy jest ona prowadzona ze składnika majątkowego szczególnie ważnego dla zobowiązanego. W toku postępowania nie ustalono jednak, że zachodziły okoliczności przemawiające za zwolnieniem rachunku bankowego spod egzekucji. Szczególnie, że wierzyciel nie wyraził na to zgody.
Czytaj także: Podatnik skarży się na niesłuszną egzekucję, skarbówka nie wie - zawiesić, czy umorzyć? >>>
Nie było alternatywnego sposobu uregulowania zaległości
Ponadto organ podkreślił, że zwolnienie składnika majątkowego z egzekucji nie może prowadzić do sytuacji, w której okaże się ona bezskuteczna. Kwestia ta miała niebagatelne znaczenie, ponieważ zobowiązana nie wskazała alternatywnego sposobu uregulowania zaległości. Tym samym zajęcie rachunku było jedynym skutecznym środkiem egzekucyjnym. W świetle powyższego, zobowiązana wniosła zażalenie, ale dyrektor izby administracji skarbowej utrzymał w mocy sporne rozstrzygnięcie. Nie zakończyło to jednak sprawy, ponieważ wydane postanowienie zostało zaskarżone.
Wydane postanowienie naruszało prawo
Sprawą zajął się WSA w Krakowie, który wskazał, że art. 13 upea ma na celu ochronę interesów zobowiązanego i wierzyciela. Dlatego jego zastosowanie nie może doprowadzić do bezskuteczności prowadzonej egzekucji. Zaskarżone postanowienie naruszało jednak prawo, ponieważ na dzień wydania rozstrzygnięcia przez organ drugiej instancji nie toczyło się już wobec zobowiązanej postępowanie egzekucyjne. Zostało ono bowiem w miedzyczasie umorzone przez naczelnika urzędu skarbowego, z uwagi na wydanie przez burmistrza decyzji, którą umorzył zaległości podatkowe. Tym samym postępowanie toczące się przed dyrektorem izby administracji skarbowej stało się bezprzedmiotowe i należało je umorzyć. Mając powyższe uwadze, WSA uchylił zaskarżone postanowienie i umorzył postępowanie o zwolnienie spod egzekucji zajętego rachunku bankowego.
Wyrok WSA w Krakowie z 24 czerwca 2021 r., sygn. akt I SA/Kr 157/21
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
