W trakcie prac nad planem miejscowym do rady miasta wpłynęły uwagi do projektu tego planu. Po uwzględnieniu uwag prezydent miasta zwrócił się o ponowne uzgodnienie projektu planu miejscowego do organów uzgadniających. Projekt planu miejscowego z naniesionymi uwagami nie został wyłożony do publicznego wglądu. Rada miasta uzasadniła to brakiem takiego obowiązku po stronie prezydenta miasta. W ocenie bowiem rady art. 17 pkt 13 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wyraźnie odwołuje się tylko do obowiązku uzgodnienia, a nie wyłożenia projektu planu miejscowego z naniesionymi uwagami do ponownego publicznego wglądu.

WSA nie podzielił takiego stanowiska. Wprawdzie z literalnego brzmienia art. 17 pkt 13  ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym , można wnosić, że prezydent miasta jest w takiej sytuacji zobowiązany jedynie do ponowienia uzgodnień i to tylko w niezbędnym zakresie. Wykładnia gramatyczna nie jest jedyną prowadzącą do poszukiwania istoty regulacji zawartej w konkretnej normie prawnej.

Prawidłowe zinterpretowanie określonej normy prawnej wymaga w tym przypadku sięgnięcia do innych metod wykładni: systemowej i funkcjonalnej. Określony przepis prawa funkcjonuje w systemie prawa i jego znaczenie winno być odczytywane łącznie z innymi przepisami i celami jakie ustawodawca chce osiągnąć poprzez ustanowioną regulację prawną. Interpretując przepisy art. 17 pkt 13 w związku z art. 19 ust. 1  ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym , trzeba mieć na uwadze charakter prawny uwag wnoszonych do wyłożonego do publicznego wglądu projektu planu. W szczególności gdy są to uwagi o charakterze indywidualnym zgłaszane w odniesieniu do poszczególnych działek i jako takie mogą być uwzględniane przez prezydenta miasta w trybie art. 17 pkt 13  ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym , bez obowiązku ponowienia procedury planistycznej. Czym innym jest natomiast wprowadzanie zmian o charakterze ogólniejszym, wówczas gdy mamy do czynienia z konfliktem interesów różnych grup właścicieli działek położonych na obszarze objętym zmianami. Zmiany leżące w interesie jednych, naruszają interesy innych właścicieli i jeżeli dokonywane są arbitralnie przez prezydenta miasta powodują, że ci którzy są w opozycji do zmian tracą możliwość ich kwestionowania w formie uwag do projektu, rozpatrywanych przez radę gminy na sesji uchwalającej plan.

Zdaniem WSA odnosząc ten pogląd do rozpatrywanej sprawy należy wskazać, że w sytuacji, w której dokonano istotnym zmian w projekcie planu miejscowego po uwzględnieniu uwag i część tych uwag ma znaczenie ogólne, dotyczące większej ilości podmiotów, to obowiązkiem organu planistycznego było ponowienie procedury planistycznej nie tylko w zakresie uzgodnienia, ale także ponownego wyłożenia do publicznego wglądu. Brak wyłożenia w tej sprawie projektu planu miejscowego do publicznego wglądu ograniczył uprawnienia właścicieli nieruchomości do składania uwag. Procedura uchwalania planu miejscowego i tak w ograniczonym zakresie dopuszcza do udziału w tej procedurze podmioty i osoby będące właścicielami (użytkownikami wieczystymi) nieruchomości znajdujących się na obszarze projektowanego planu. Tym samym dalsze ograniczanie uprawnień tych osób do udziału w procedurze uchwalania planu miejscowego należy w tej sprawie uznać za istotne naruszenie procedury uchwalania planu miejscowego – uznał WSA.


Na podstawie:
Wyrok WSA w Krakowie z 28 czerwca 2013 r., sygn. akt II SA/Kr 351/11, nieprawomocny

Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r., poz. 647)