Pytanie:
Na kupionej działce obowiązuję m.p.z.p. Planowana jest budowa siedliska, a wodociąg jest oddalony od działki o 300 m. Czy gmina powinna doprowadzić do działki rurociąg wodociągowy? W okolicy jest kilka działek, których nie można oddać do użytkowania ze względu na brak wodociągu. Jak regulują to przepisy?
Jak regulują to przepisy w zakresie zaopatrzenia terenów wiejskich siedliska w wodę i ewentualnie instalację kanalizacyjną?Działka jest na górce, zatem studnia byłaby bardzo głęboka, a ponadto woda ze studni wymaga stacji uzdatniania wody. Jak rozwiązać ten problem?
Odpowiedź:
Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym do zadań własnych gminy należą m.in. kwestie związane z wodociągami, kanalizacją, zaopatrzeniem w wodę oraz odprowadzaniem ścieków. Szczegółową regulacją prawną w tym zakresie jest ustawa z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków - dalej u.z.z.w. Art. 3 u.z.z.w. powtarza, że zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków jest zadaniem własnym gminy. W tym celu gmina ustala kierunki rozwoju sieci w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego i w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przepisach prawa próżno jednak szukać terminów wyznaczonych gminie na budowę wodociągów i kanalizacji. Nie ma też instrumentów prawnych, na podstawie których mieszkańcy gminy mogliby wymóc na gminie wybudowanie wodociągu w określonym terminie. Zadanie gminy nie jest bowiem tym samym, co obowiązek. Gmina realizuje swoje zadania w ramach posiadanych możliwości finansowych. W przedstawionym stanie faktycznym inwestor powinien we własnym zakresie i na własny koszt wykonać wszelkie prace niezbędne do zapewnienia działce ujęcia wody.
Inna kwestią jest natomiast późniejszy zwrot poniesionych kosztów, gdy miało dojść do odpłatnego przekazania gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu wybudowanych urządzeń.
