WSA odrzucił skargę strony na czynność zarządu infrastruktury komunalnej i transportu dotyczącą wyrażenia zgody na umieszczenie znaków drogowych w pasie drogowym. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że znak drogowy stanowi przykład aktu generalnego, adresowanego do nieskonkretyzowanego adresata. W związku z tym nikt nie może powoływać się na naruszenie swojego uprawnienia lub interesu prawnego przez usytuowanie znaku drogowego będącego - w ocenie strony - nielegalną działalnością administracji. Znak drogowy może, co najwyższej, naruszać interes faktyczny danej osoby. Skarga na akt lub czynność z zakresu administracji publiczne jest dopuszczalna wtedy, gdy podjęty akt lub czynność zostały skierowane do indywidualnego podmiotu. Cechy tej nie spełnia czynność polegająca na postawieniu znaku drogowego.

Postanowienie zostało zaskarżone skargą kasacyjną. Skarżący uznał, iż Sąd I instancji błędnie przyjął, że umieszczenie znaku drogowego jest czynnością techniczną, która nie mieści się w kompetencji sądownictwa i administracyjnego.

NSA rozpatrując skargę przypomniał, iż na procedurę związaną z umieszczeniem w danym miejscu znaku drogowego składa się zatwierdzenie przez starostę organizacji ruchu na drodze powiatowej (§ 2 ust. 1 pkt 1 lit. d i § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 23 września 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków zarządzania ruchem na drogach oraz wykonywania nadzoru nad tym zarządzaniem) i czynność faktyczna polegająca na samym ustawieniu znaku (zgodnie z zatwierdzoną organizacja ruchu). W przypadku skargi na czynność faktyczną, jaką jest samo ustawienie znaku drogowego w danym miejscu, orzecznictwo jednolicie przyjmuje niedopuszczalność skargi. Uznaje się bowiem, że tego rodzaju czynność ma charakter wtórny, następczy w stosunku do wcześniejszej czynności, jaką jest zatwierdzenie organizacji ruchu na drodze. Przyjęcie zaś, że umieszczenie znaku drogowego (w sensie fizycznym) jest wyłącznie czynnością wykonawczą skutkuje tym, że w takim wypadku nie można do tego rodzaju czynności odnosić takich pojęć, jak np. interes prawny. Czynność ta nie mając charakteru samodzielnego, stanowi jedynie praktycznie uzewnętrznienie poprzedzającej ją czynności prawnej (względnie aktu), jaką jest zatwierdzenie organizacji ruchu drogowego.

W tych warunkach zatem pojęcie interesu prawnego może być jedynie potencjalnie rozważane tylko w odniesieniu do tej ostatniej czynności, mającej charakter decyzyjny. NSA uznał, iż zatwierdzenie przez starostę organizacji ruchu na drodze powiatowej nie jest aktem organu samorządu powiatowego w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 5 ani pkt 6 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi , ani czynnością organu powiatu w rozumieniu art. 88 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym , lecz jest czynnością materialno-techniczną, w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 4 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi . Wyrażenie zgody lub odmowa wyrażenia zgody na umieszczenie znaku drogowego w pasie drogowym jest elementem organizacji ruchu na danej drodze publicznej.

Na podstawie: Postanowienie NSA z dnia 18 stycznia 2012 r., sygn. akt I OSK 201/11, LEX nr 1113259

Przydatne materiały:
 Ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.)
Ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592 ze zm.)