Wnioskodawca zwrócił się do miejskiego ośrodka pomocy społecznej (MOPS) o przyznanie zasiłków celowych na zakup: odzieży, toreb turystycznych lub walizek oraz na opłacenie pobytu w hotelu.


Dyrektor MOPS przyznał wnioskodawcy zasiłek celowy z przeznaczeniem na pokrycie kosztów noclegu w hotelu. Jednocześnie odmówił przyznania zasiłku celowego na zakup nowej odzieży i toreb turystycznych. W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia organ wskazał, iż wnioskodawca jest systematycznie wspierany pomocą finansową w formie zasiłków celowych w wysokości znacznie przekraczającej wysokość tej pomocy udzielanej innym osobom potrzebującym. Ponadto dodał, że wnioskodawca nie chce korzystać z magazynu odzieżowego ośrodka oraz dokonywać zakupów w sklepach z tańszą odzieżą. W odwołaniu od decyzji wnioskodawca wniósł o przyznanie pomocy stwierdzając, że takowa mu się należy.


SKO utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji, w całości podzielając przedstawione w niej argumenty. Organ odwoławczy podkreślił, że zasiłek celowy jest świadczeniem fakultatywnym, przyznawanym przez organy administracji publicznej w zakresie tzw. "uznania administracyjnego", co oznacza, że organ pomocy społecznej ma możliwość wyboru jednego z dopuszczonych prawem rozstrzygnięć w konkretnej, indywidualnej sprawie.

Zdaniem WSA wnioskowana w sprawie pomoc bezsprzecznie mieści się w zakresie przepisu art. 39 ust. 1 i 2 ustawy o pomocy społecznej . Bezspornym jest również to, że skarżący spełnia przesłanki do przyznania wnioskowanej pomocy. W szczególności jest osobą niepełnosprawną, bezrobotną, a jego miesięczny dochód to kwota, na którą składa się zasiłek stały i środki zwrócone z depozytu zakładu karnego. Nie oznacza to jednak obowiązku automatycznego przyznania skarżącemu wnioskowanej pomocy. Zasiłek celowy jest bowiem świadczeniem nieobowiązkowym, a jego przyznanie, jak słusznie wskazywały organy obu instancji, pozostawione jest uznaniu organu administracji publicznej. Zatem spełnienie przez skarżącego kryteriów przyznania świadczenia pieniężnego na zakup odzieży nie oznacza, że istnieje po jego stronie roszczenie o przyznanie tej formy pomocy.

WSA uznał, iż organy trafnie i rzeczowo wyjaśniły skarżącemu przesłanki, które zadecydowały o odmowie przyznania zasiłku celowego na zakup odzieży. Przede wszystkim powołały się na ograniczoną ilość środków finansowych przeznaczonych na świadczenia pomocowe, która spowodowała, że żaden wniosek o pomoc na zakup odzieży, toreb czy obuwia nie został uwzględniony. Zasadnie wskazało w tym zakresie kolegium, "iż organ pierwszej instancji zapewnił wnioskodawcy dach nad głową. Ponadto, zaoferował mu sposób na uzupełnienie garderoby, którego ten jednak nie przyjął. Wszak potrzeba zakupu droższych dowolnie wybranych przez wnioskodawcę elementów garderoby, np. ze względu na producenta lub walory estetyczne, nie odpowiada celom pomocy społecznej i nie mieści się w jej możliwościach, skoro wpływa jedynie na komfort ich użytkowania i samopoczucie beneficjenta. Zakup nowej odzieży, czy też zakup toreb turystycznych lub walizek, stanowią bez wątpienia potrzebę drugoplanową w stosunku do zabezpieczenia środków na zakup żywności".

WSA zwrócił uwagę, iż udzielenie pomocy w pewnych przypadkach wyczerpuje się również poprzez wskazanie beneficjentom możliwości zaspokojenia swoich potrzeb przy wykorzystaniu innych form pomocy, co też miało miejsce w rozpatrywanej sprawie. Z materiału dowodowego sprawy wynika bowiem, że skarżący został poinformowany o możliwości skorzystania z zasobów magazynowych MOPS w celu uzupełnienia braków w odzieży jednak, nie podając przyczyn, z powyższej formy pomocy nie skorzystał.

Na podstawie:
Wyrok WSA w Olsztynie z 25 czerwca 2013 r., sygn. akt II SA/Ol 401/13, nieprawomocny

Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r., poz. 182)