Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Wojewoda zaskarżył uchwałę rady gminy dotyczącą uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenów przeznaczonych pod lokalizację siłowni wiatrowych.
Organ nadzoru zarzucił, że wyłożony i przedłożony wojewodzie na jego żądanie załącznik graficzny do projektu uchwały został wykonany w skali pomniejszonej niż to wynikało z planu.
Rada wyjaśniła, że rzeczywiście przedstawiła rysunki planu w różnej skali. Zaznaczyła jednak, że wyłożony projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie stanowi elementu dokumentacji prac planistycznych, o której mowa w § 12 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. nr 164, poz.1587).
WSA zgodził się z zarzutem wojewody.
Zdaniem WSA rysunek planu powinien być wyłożony do publicznego wglądu w takiej samej postaci, jaka następnie zostanie poddana pod głosowanie radzie. Wynika to z faktu, iż przegłosowany projekt planu staje się planem ostatecznym.
Ponadto WSA przypomniał, iż projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zawierający zarówno część tekstową, jak i rysunek planu, stanowi najważniejszy dokument w materiałach planistycznych.
Projekt, który był wyłożony do publicznego wglądu, powinien znajdować się w dokumentacji planistycznej. Jego brak uniemożliwia dokonanie oceny zgodności z prawem nie tylko procedury planistycznej, ale również uchwalonego planu.
Nie można uzupełnić takiego braku ani poprzez ponowne wydrukowanie dokumentów, ani też oświadczeniami projektantów planu. To organ prowadzący postępowanie planistyczne musi dysponować dokumentacją, pozwalającą mu na wykazanie, że przeprowadził ją zgodnie z prawem – podkreślił WSA.
Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Gdańsku z 2 kwietnia 2014 r., sygn. akt II SA/Gd 32/13