Starosta przeprowadził kontrolę w spółce zajmującej się transportem drogowym. Kontrola miała ustalić czy spółka prowadzi swoją działalność z przepisami ustawy i warunkami udzielonej jej licencji. Po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego, starostwo cofnęło wydaną spółce licencję na wykonywanie krajowego transportu drogowego rzeczy. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, iż osoba zarządzająca przedsiębiorstwem – członek zarządu spółki – figuruje w Krajowym Rejestrze Karnym jako skazana prawomocnym wyrokiem sądu za popełnienie przestępstw przeciwko mieniu oraz przeciwko wiarygodności dokumentów. Zatem osoba ta, jako członek organu zarządzającego osoby prawnej, o którym mowa w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 ze zm.) nie spełnia wymogu dobrej reputacji, o którym mowa w art. 5 ust. 3 pkt 1a). Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 1 pkt 2a) ustawy licencję cofa się m.in. w przypadku, jeżeli jej posiadacz nie spełnia wymagań uprawniających do wykonywania działalności w zakresie transportu drogowego.
Od decyzji starosty spółka wniosła odwołanie. Zdaniem strony licencji udzielono spółce, uprawnień do wykonywania działalności w zakresie transportu drogowego, nie przyznano zatem personalnie członkom organu zarządzającego tego podmiotu gospodarczego. Pomimo tego, iż wymóg dobrej reputacji przestał być spełniany przez osobę zarządzającą spółką, z uwagi na skazanie jej prawomocnym wyrokiem sądu, to nie można mówić, aby w sprawie zachodziły podstawy do uznania, iż spółka, przestał spełniać wymogi dobrej reputacji. Drugi bowiem członek organu zarządzającego spółką nadal spełnia wymóg dobrej reputacji, a zatem spełnia również wymagania uprawniające ją do wykonywania działalności w zakresie transportu drogowego.
WSA nie zgodził się z argumentacją spółki. Zdaniem sądu skoro podjęcie i wykonywanie transportu drogowego wymaga uzyskania odpowiedniej licencji, a jednym z warunków uzyskania przez osobę prawną takiej licencji jest, aby członkowie organu nią zarządzającego legitymowali się wymogiem dobrej reputacji, to utrata przez członka organu zarządzającego osobą prawną przymiotu dobrej reputacji w rozumieniu art. 5 ust. 3 pkt 1 ustawy o transporcie drogowym skutkuje tym, iż osoba prawna będąca posiadaczem licencji przestaje spełniać wymagania uprawniające do wykonywania działalności w zakresie transportu drogowego. To zaś pociąga za sobą konieczność cofnięcia licencji na podstawie art. 15 ust. 1 pkt 2a) ustawy.
W opinii WSA argumentacja zawarta w skardze koncentrowała się wokół tego, iż utrata wymogu dobrej reputacji przez jedną z dwóch osób wchodzących w skład organu zarządzającego osobą prawną nie stanowi przesłanki wystarczającej do cofnięcia licencji na wykonywanie transportu drogowego, bowiem spółka może w dalszym ciągu prowadzić działalność w tym zakresie w oparciu o przymiot dobrej reputacji przysługujący drugiej z osób wchodzących w skład zarządu. Zdaniem sądu gdyby ustawodawca kierował się taką intencją, wówczas wymóg posiadania dobrej reputacji sformułowałby w sposób podobny, jak to uczynił w art. 5 ust. 3 pkt 2 – tj. w odniesieniu do przynajmniej jednej z osób zarządzających przedsiębiorstwem. Z uwagi jednak na to, iż ustawodawca tego nie uczynił, zawarty w art. 5 ust. 3 pkt 1a) ustawy o transporcie drogowym, zapis "członkowie organu zarządzającego osoby prawnej spełniają wymogi dobrej reputacji" należy odnosić do wszystkich osób wchodzących w skład tego organu. Niespełnianie wymogu dobrej reputacji przez co najmniej jednego z członków organu zarządzającego osoby prawnej skutkować musi zatem uznaniem, iż osoba prawna będąca posiadaczem licencji na wykonywanie transportu drogowego nie spełnia wymagań uprawniających do wykonywania działalności w tym zakresie, a w konsekwencji cofnięciem tej osobie prawnej licencji – podkreślił WSA.
Wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 11 października 2012 r., sygn. akt II SA/Go 656/12, nieprawomocny