Rada miejska podjęła uchwałę dotyczącą statutu uzdrowiska. Uchwała została podjęta na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz. U. Nr 167, poz. 1399 ze zm.).

Właściciel działki przez którą przebiegał, wyznaczony statutem, teren uzdrowiska wniósł skargę na uchwałę.

Jego zdaniem bowiem gmina miała obowiązek precyzyjnego wyznaczenia granic poszczególnych stref ochronnych. Ustalenia zawarte w statucie uzdrowiska powinny być powiązane z dokumentami planistycznymi gminy uzdrowiskowej i powinny znaleźć odzwierciedlenie w planie zagospodarowania przestrzennego.

W jego ocenie przebieg granicy strefy uzdrowiskowej po jego działce, uniemożliwiał mu prowadzenie działalności rolniczej i leśnej, która stanowi jedno z ważnych źródeł jego utrzymania.

Zasadniczym zagadnieniem w sprawie była odpowiedź na pytanie, czy uchwała w sprawie statutu uzdrowiska może samodzielnie rozstrzygać o przeznaczeniu nieruchomości.

WSA podkreślił, iż treść miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jako aktu prawa miejscowego powinna być brana pod uwagę przez radę gminy uchwalającą statut uzdrowiska, o ile w chwili podejmowania tej uchwały istniałby w obrocie prawnym plan miejscowy dotyczący obszaru uzdrowiska.
W realiach rozpatrywanej sprawy, w dacie podejmowania uchwały nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla obszaru, na którym znajduje się nieruchomość skarżącego, a w świetle obowiązujących wówczas przepisów, nie było obowiązku uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przed uchwaleniem statutu uzdrowiska.

W związku z tym rada gminy upoważniona była do kształtowania sposobu wykonywania prawa własności nieruchomości położonych na terenie uzdrowiska.

Dotyczyło to szczególnie określenia przeznaczenia tych nieruchomości, w oparciu o przepisy ustawy o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz gminach uzdrowiskowych z pominięciem przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w tym zwłaszcza bez konieczności oczekiwania na uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz bez związania ustaleniami studium kierunków i uwarunkowań zagospodarowania przestrzennego gminy, co do których ustawodawca nie wskazał, aby były wiążące przy uchwalaniu statutów uzdrowiska.

Dla oceny legalności przedmiotowej uchwały nie może mieć zatem istotnego znaczenia fakt późniejszego uchwalenia przez radę miejską miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – podkreślił sąd.

Na podstawie:
Wyrok WSA w Krakowie z 22 października 2015 r., sygn. akt III SA/Kr 1040/15, nieprawomocny