Rada powiatu zlikwidowała środowiskowy dom samopomocy. W uchwale stwierdziła, że realizację zadania publicznego, polegającego na prowadzeniu środowiskowego domu samopomocy, zapewni stowarzyszenie rozwoju kulturalno-gospodarczego powiatu wyłonione w wyniku konkursu ofert.

Skarżący zaskarżył uchwałę stwierdzając, że narusza ona jego interes prawny, wynikający z przepisów prawa pracy. W uzasadnieniu skarżący wskazał, iż w dniu podjęcia uchwały wręczono mu decyzję o dyscyplinarnym zwolnieniu z pracy bez wymaganych ku temu przyczyn, co zostało udowodnione w odrębnym procesie. Wskazał także, że wyrokiem sądu uznano, że rozwiązanie z nim umowy o pracę było bezpodstawne, w związku z czym zasądzono na jego rzecz odszkodowanie, ale jednocześnie nie przywrócono go do pracy właśnie na skutek pozornej likwidacji jego miejsca pracy.

WSA rozpatrując skargę przypomniał, iż zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą podjętą przez organ powiatu w sprawie z zakresu administracji publicznej, może, po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia, zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. Istotnym warunkiem umożliwiającym zaskarżenie uchwały samorządowej jest nie tylko jej obiektywna niezgodność z prawem materialnym, kształtującym sytuację prawną podmiotu skarżącego, ale także konieczność wykazania, że uchwała w sposób rzeczywisty i bezpośredni narusza interes prawny skarżącego, przez co należy rozumieć ograniczenie, zniesienie lub uniemożliwienie realizacji jego interesu. Interes prawny lub uprawnienie nie musi mieć podstawy wyłącznie w przepisach materialnych prawa administracyjnego.

W orzecznictwie sądów administracyjnych został wyrażony pogląd, z tym że tle uchwał dotyczących likwidacji szkół, że nauczyciel zatrudniony w szkole ma interes prawny w wywiedzeniu skargi nawet na tak zwaną uchwałę intencyjną, to jest o zamiarze likwidacji szkoły. Tym bardziej, zdaniem WSA w rozpatrywanej sprawie zachodzi podstawa do uznania, że zaskarżona uchwała narusza interes prawny skarżącego, skoro w powodu jej podjęcia nie było możliwe uwzględnienie jego powództwa o przywrócenie do pracy, przez co został on także pozbawiony ochrony wynikającej z normy zawartej w art. 39 kodeksu pracy Ze wspomnianego artykułu wynika, iż pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku.

 

Na podstawie: Wyrok WSA w Kielcach z dnia 15 marca 2012 r., sygn. akt II SA/Ke 810/11, LEX nr 1129675

Na podstawie: 
 Ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592 ze zm.)