Wojewoda rozstrzygnięciem nadzorczym stwierdził nieważność zarządzenia wójta w sprawie powołania pełnomocnika ds. organizacji urzędu gminy. Jako przesłanki uzasadniające wydanie rozstrzygnięcia nadzorczego organ nadzoru wskazał, że sekretarz gminy wykonuje niemal wszystkie zadania, jakie miałby wykonywać powołany pełnomocnik ds. organizacji urzędu gminy. Ponadto stanowisko pełnomocnika z wymienionym w zarządzeniu zakresem czynności nie jest przewidziane ani w ustawie o samorządzie gminnym, ani w statucie gminy, ani też w regulaminie organizacyjnym urzędu. Zdaniem wojewody, czynności faktyczne polegające na nie obsadzaniu wolnego stanowiska sekretarza gminy i zastąpienie go pełnomocnikiem ds. organizacji urzędu gminy stanowi próbę obejścia prawa.
Rozpatrując skargę na wydane rozstrzygnięcie nadzorcze, WSA przyjął, że w myśl art. 33 ust. 1- 5 ustawy o samorządzie gminnym do wójta, co do zasady, należą zadania związane z kierowaniem i organizacją urzędu gminy. Jedynymi osobami, którym wójt może w zgodzie z ustawą powierzyć prowadzenie takich zadań związanych z kierowaniem urzędem gminy, są sekretarz gminy i zastępca wójta. Powierzenie zatem zadań w zakwestionowanym przez wojewodę zarządzeniu pracownikowi urzędu na stanowisku inspektora jest sprzeczne zarówno z powołanymi przepisami, jak i ze statutem gminy i regulaminem urzędu.
Rozpoznając skargę kasacyjną, NSA podzielił stanowisko sądu I instancji oraz wojewody, wskazując, że powierzenie funkcji pełnomocnika do spraw, które mieszczą się w zakresie kompetencji wójta związanych z prowadzeniem określonych spraw gminy, pełnomocnikowi - pracownikowi urzędu na stanowisku inspektora, zamiast sekretarzowi lub zastępcy wójta, narusza przepisy art. 33 ust. 1-5 ustawy o samorządzie gminnym i może być uznane za próbę obejścia prawa w kontekście ustrojowej pozycji sekretarza gminy, powoływanego przez radę na wniosek wójta i odpowiedzialnego przed wójtem, ale także przed radą.
Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.)
Zobacz orzeczenie:
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 6 marca 2008 r., sygn. akt II OSK 1835/07