Prezydent miasta zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia umieszczenie nośnika reklamy i tablicy reklamowej na nieruchomości.

Odwołanie od decyzji złożyła spółka, będąca użytkownikiem wieczystym działki bezpośrednio sąsiadującej z inwestycją.

Wojewoda umorzył postępowanie odwoławcze stwierdzając, że spółce nie przysługuje przymiot strony. Organ odwoławczy doszedł do przekonania, że oddziaływanie planowanej inwestycji nie będzie wykraczać poza granice zainwestowanej działki i nie będzie wprowadzało ograniczeń w zagospodarowaniu nieruchomości spółki.

Spółka poskarżyła się do sądu administracyjnego.

WSA uznał skargę za zasadną.

Sąd przypomniał, iż za nieruchomości pozostające w obszarze oddziaływania obiektu uznawane są przede wszystkim nieruchomości bezpośrednio sąsiadujące z terenem inwestycji. Właściciel takiej nieruchomości jest uczestnikiem postępowania bez konieczności wykazywania takiego naruszenia.

Pojęcie uzasadnionych interesów osób trzecich powinno być interpretowane w sposób obiektywny, tj. zgodnie z regulującymi proces inwestycyjny przepisami, w tym techniczno-budowlanymi, lecz nie tylko, interesy te mogą bowiem znajdować swoje umocowanie w przepisach powszechnie obowiązującego prawa.
Zdaniem sądu skoro postępowania administracyjne mają w szczególności zapewnić ochronę interesów prawnych stron, więc wątpliwości na temat legitymacji do udziału w postępowaniu w charakterze strony należy rozstrzygać na korzyść domagającej się uznania jej za stronę postępowania.

To, czy wykonanie określonych robót budowlanych wpływa na możliwość zagospodarowania nieruchomości sąsiedniej, powinno podlegać szczegółowym ustaleniom i wszechstronnej ocenie, której – zdaniem sądu - w rozpoznawanej sprawie zabrakło.

Organ odwoławczy niesłusznie pozbawił statusu strony użytkownika wieczystego działki bezpośrednio graniczącej z terenem objętym inwestycją, co uniemożliwiło mu wzięcia czynnego udziału w postępowaniu w celu ochrony swoich interesów – podkreślił sąd.

Na podstawie:
Wyrok WSA w Gdańsku z 19 sierpnia 2015 r., sygn. akt II SA/Gd 96/15, nieprawomocny