Zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2014 r. Poz. 1072 ze zm.), zwanej dalej: „u.s.g.”, decyzje w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej wydaje wójt (burmistrz, prezydent miasta), o ile przepisy szczególne nie stanowią inaczej. Przepisy materialnego prawa administracyjnego wyznaczają wójtowi wiele kompetencji orzeczniczych w bardzo zróżnicowanych sprawach. Prawodawca, mając na względzie sprawność realizacji zadań publicznych, wprowadził jednak od wskazanej zasady wyjątek – mianowicie przepisy szczególne mogą stanowić inaczej.

Takim przepisem jest niewątpliwie art. 39 ust. 2 tej ustawy. Przewiduje on możliwość upoważnienia określonego podmiotu do podejmowania rozstrzygnięć w imieniu i na odpowiedzialność wójta. Według art. 39 ust. 2 u.s.g. wójt (burmistrz, prezydent miasta) może upoważnić swoich zastępców lub innych pracowników urzędu gminy do wydawania decyzji administracyjnych, o których mowa w ust. 1, w swoim imieniu. Co jednak warto podkreślić za Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Gliwicach: „mamy tu do czynienia z zastępstwem bezpośrednim co oznacza, że organem kompetencyjnym pozostaje nadal prezydent (wójt), a upoważnione przez niego osoby działają w jego imieniu”[1]. To na wójcie (burmistrzu, prezydencie miasta) spoczywa odpowiedzialność za realizację kompetencji, a nie na upoważnionym zastępcy czy pracowniku.

 Dokonanie upoważnienia jest wyłącznym uprawnieniem wójta (burmistrza, prezydenta miasta). Żaden inny pomiot prawa nie może go w tym zakresie zastąpić.  

 Prawidłowe upoważnienie do wydawania decyzji administracyjnych jest obwarowane kilkoma warunkami: (1) upoważnienie powinno przybrać formę pisemną i (2) znajdować się na oddzielnym dokumencie (upoważnienie do wydawania decyzji administracyjnych nie może wynikać z innych aktów organów gminy, np. z regulaminu organizacyjnego urzędu gminy, uchwały o powołaniu danej osoby na stanowisko kierownika jednostki organizacyjnej gminy, ani z żadnych form zatrudnienia)[2], (3) powinno wskazać datę, od której obowiązuje lub okres, przez który obowiązuje, (4) należy w nim oznaczyć konkretną osobę fizyczną (zastępcę wójta lub pracownika urzędu gminy), a ponadto trzeba (5) jak najprecyzyjniej określić zakres przedmiotowy upoważnienia[3] (np. przez wskazanie katalogu spraw)[4].

Upoważnienia udzielane na podstawie art. 39 ust. 2 u.s.g. mają charakter są bezterminowy. Utrzymują się w mocy również wówczas, gdy osoba, która udzieliła upoważnienia przestanie piastować urząd.
 

 Przypisy:

  • [1] Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 5 maja 2008 r., I SA/Gl 932/07, LEX nr 469776.
  • [2] Wyrok NSA z dnia 27 sierpnia 2008 r., II OSK 720/08, LEX nr 445235.
  • [3] Wyrok NSA z dnia 10 maja 2007 r., II FSK 622/06, LEX nr 248867.
  • [4] Wyrok WSA w Warszawie z dnia 31 lipca 2008 r., IV SA/Wa 762/08, LEX nr 566711.