Wójt gminy umorzył postępowanie w sprawie wymierzenia kary pieniężnej za usunięcie drzewa bez wymaganego zezwolenia. W uzasadnieniu organ wskazał, iż nie zostało ustalone kto jest właścicielem nieruchomości, na której rosło drzewo.

Od tej decyzji odwołanie złożyła strona skarżąca, wskazując, iż przebieg granic pomiędzy przedmiotowymi działkami jest ustabilizowany i nigdy nie był sporny. Rażącym naruszeniem, zdaniem odwołującej było wskazanie na potrzebę przeprowadzenia postępowania rozgraniczeniowego.

NSA rozpatrując skargę przypomniał, iż karę pieniężną za usunięcie drzew lub krzewów bez zezwolenia, o jakiej mowa w art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, można wymierzyć jedynie tym podmiotom, które są uprawnione do uzyskania zezwolenia na usunięcie drzew lub krzewów z terenu danej nieruchomości. Jedynie bowiem podmiot mający interes prawny w sprawie usunięcia drzew lub krzewów może być adresatem decyzji nakładającej karę pieniężną za naruszenie wymagań ochrony środowiska w tym zakresie. Nie ma podstaw do wymierzenia kary pieniężnej osobie trzeciej, gdyż osoba taka nie jest zobowiązana do utrzymywania we właściwym stanie drzew i krzewów rosnących na cudzej nieruchomości, a tym samym nie jest uprawniona (brak przymiotu strony) do uzyskania zezwolenia na usunięcie drzew lub krzewów z terenu takich nieruchomości. Ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny formy, w jakiej zgoda właściciela na usunięcie drzew lub krzewów powinna być wyrażona. Użycie sformułowania, że zgoda powinna być dołączona do wniosku wskazuje, że powinna to być forma pisemna. Nie można jednak wyłączyć w pewnych szczególnych przypadkach formy ustnej, przy czym ta forma wymaga sporządzenia z tej czynności stosownego protokołu. Organy administracji obciążą obowiązek zbadania, czy w rzeczywistości zgoda została wyrażona przez właściciela. Celowi temu służy m.in. obowiązek dołączenia do wniosku tytułu prawnego na korzystanie z nieruchomości. Może się też okazać, że zgoda właściciela nieruchomości będzie nieprecyzyjna bądź obarczona wadami ( np. przy współwłasności ) i konieczne będzie wyjaśnienie przez organ zakresu udzielonej zgody lub uzyskanie przez wnioskodawcę zgody pozostałych współwłaścicieli. Zatem zgoda właściciela nieruchomości na usunięcie drzew nie stanowi warunku formalnego wniosku, lecz jedną z przesłanek merytorycznych pozwalających na uwzględnienie wniosku tj. wydanie przez właściwy organ decyzji zezwalającej na usunięcie drzew.

Okoliczność, iż w sprawie istnieje spór co do tego na czyjej nieruchomości rosło usunięte drzewo, a to za sprawą sporu co do przebiegu granicy między nieruchomościami stanowiącymi własność sąsiadów nie oznacza – wbrew stanowisku strony wnoszącej skargę kasacyjną – iż nie można wydać decyzji o nałożeniu kary pieniężnej za samowolne usunięcie drzewa i organ winien na podstawie art. 105 k.p.a. umorzyć postępowanie administracyjne. WSA podkreślił, iż w sytuacji, gdy istnieje spór co do własności gruntu, na którym rosło usunięte drzewo, kwestia własności gruntu, na którym rosło to drzewo, w tym kwestia przebiegu granic między nieruchomościami, stanowi zagadnienie wstępne w rozumieniu art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. w sprawie o wymierzenie kary pieniężnej na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody ( Dz. U. Nr 92, poz. 880 ze zm. ) za usunięcie drzewa bez wymaganego zezwolenia.

Na podstawie: Wyrok NSA z 21 lutego 2012 r., sygn. akt II OSK 2320/10, prawomocny