Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.


Wójt gminy ustalił jednemu z mieszkańców gminy podatek od nieruchomości od domu letniskowego.


Mężczyzna wystąpił o ponowne naliczenie podatku. Wyjaśnił, że w domu letniskowym mieszka przez cały rok, zatem organ powinien zastosować niższą stawkę podatkową, właściwą dla budynków mieszkalnych.


Mieszkaniec powołał się na poglądy wyrażane w orzecznictwie, że o stawce podatku od nieruchomości decyduje faktyczne przeznaczenie budynku, a nie dokumenty budowlane.


WSA przypomniał, iż skoro budynek jest wpisany w ewidencji, dane z ewidencji są dla organu podatkowego wiążące, przy ustalaniu podatku od nieruchomości.


Zdaniem WSA wójt prawidłowo ustalił charakter spornego budynku w oparciu o dane z ewidencji.

Domek letniskowy nie mógł podlegać opodatkowaniu według stawki podatkowej przewidzianej dla budynków mieszkalnych, gdyż w ewidencji budynków nie została mu przypisana taka funkcja użytkowa.

Dopóki dane ujawnione w ewidencji gruntów i budynków, dotyczące budynku, nie zostaną zmienione w stosownym trybie, dopóty organ podatkowy będzie zobowiązany uwzględniać je przy ustalaniu wymiaru podatku – podkreślił WSA.


Na podstawie:
Wyrok WSA w Gdańsku z 11 czerwca 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 351/14, nieprawomocny

Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.