Stawki podatków i opłat lokalnych na 2011 r. (cz. 3)

Opłaty lokalne, obok podatkw, stanowią głwne źrdło dochodw jednostek samorządu terytorialnego. Poniższe omwienie prezentuje maksymalne stawki opłat obowiązujące w 2011 r. oraz najważniejsze zagadnienia dotyczące każdej z opłat.

Opłata od posiadania psów

Rada gminy może (ale nie musi) wprowadzić na swoim terenie opłatę, którą będzie można pobierać od osób fizycznych posiadających psy. Wysokość stawek opłaty od posiadania psów określa rada gminy w drodze uchwały. Stawka w opłacie od posiadania psów jest stawką roczną. Określając wysokość stawek opłaty od posiadania psów gminy są ograniczone maksymalną stawką określoną w art. 19 pkt 1 lit. f) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, która jest corocznie waloryzowana przez Ministra Finansów w drodze obwieszczenia. Zgodnie z obwieszczeniem Ministra Finansów z dnia 30 lipca 2010 r. w sprawie górnych stawek kwotowych podatków i opłat lokalnych w 2011 r. (M. P. Nr 55, poz. 755) wysokość opłaty od posiadania psów w 2011 r. nie może przekroczyć 110,66 zł.

Opłata targowa

Rada gminy, w odniesieniu do opłaty targowej ma obowiązek określenia jej stawki. Wysokość stawki określonej w uchwale dotyczącej opłaty targowej nie może jednak przekroczyć ustalonej stawki ustawowej. Zgodnie z art. 19 pkt 1 lit. a) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych górna stawka opłaty targowej po waloryzacji w drodze obwieszczenia Ministra Finansów z dnia 30 lipca 2010 r. w sprawie górnych stawek kwotowych podatków i opłat lokalnych w 2011 r. (M. P. Nr 55, poz. 755) wyniesie w 2011 r. 699,27 zł dziennie. Nie jest tu dopuszczalne ustalenie stawki w sposób ryczałtowy. Opłata targowa obciąża bowiem sprzedaż dokonywaną na targowisku, a zatem może być pobierana jedynie wówczas, gdy ta sprzedaż ma faktycznie miejsce.

Opłata miejscowa

Stawki opłaty miejscowej określane są obowiązkowo, podobnie jak stawki opłaty targowej czy uzdrowiskowej, przez radę gminy w drodze uchwały. Ich wysokość nie może przekroczyć corocznie waloryzowanej wysokości stawek określonych w art. 19 pkt 1 lit. b i c ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Należy jednak zaznaczyć, że opłata miejscowa może być wymierzana i pobierana wyłącznie w gminach, w których miejscowości charakteryzują się szczególnymi walorami wypoczynkowymi, krajobrazowymi, klimatycznymi lub turystycznymi (opłata podstawowa). Pobierana jest również w miejscowościach znajdujących się na obszarach, którym nadano status obszaru ochrony uzdrowiskowej (opłata podwyższona). Minimalne warunki, których spełnienie uprawnia gminę do poboru opłaty miejscowej wskazane zostały w rozporządzeniu Rady Ministrów z 18 grudnia 2007 r. w sprawie warunków, jakie powinna spełniać miejscowość, w której można pobierać opłatę miejscową (Dz. U. Nr 249, poz. 1851). Z kolei status obszaru ochrony uzdrowiskowej przyznany jest obszarowi, który łącznie spełnia warunki określone w art. 34 ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 5 ww. ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz. U. Nr 167, poz. 1399). Wyraźnie jednak należy podkreślić, że w danej miejscowości istnieje możliwość pobierania opłaty miejscowej tylko z jednego tytułu. Jeżeli więc miejscowość jest położona na obszarze ochrony uzdrowiskowej, to musi być w niej pobierana opłata miejscowa z tego tytułu, a nie z uwagi na korzystne warunki klimatyczne, krajobrazowe czy bazę turystyczną. Tym samym powinna zostać naliczona opłata podwyższona.

 

Opłata miejscowa pobierana jest za każdy dzień pobytu w danej miejscowości. Zgodnie z art. 19 pkt 1 lit. b i c ustawy o podatkach i opłatach lokalnych górne stawki opłaty miejscowej (podstawowej i podwyższonej) po waloryzacji w drodze obwieszczenia Ministra Finansów z dnia 30 lipca 2010 r. w sprawie górnych stawek kwotowych podatków i opłat lokalnych w 2011 r. (M. P. Nr 55, poz. 755) wyniosą w 2011 r. odpowiednio 1,99 zł i 2,84 zł dziennie. Stawek nie różnicuje się ze względu na wiek lub inne przymioty osobiste osób fizycznych, np. posiadane obywatelstwo. Oznacza to, że opłata miejscowa jest wymierzana i pobierana według tych samych zasad zarówno od dzieci, dorosłych, jak i obywateli innych państw. Jedynie w drodze art. 17 ust. 2 i 2a u.p.o.l. wyłączono pobieranie opłaty miejscowej od niektórych kategorii podmiotów.

 

Z ustawy o podatkach i opłatach lokalnych wynika też, że na terenie różnych miejscowości tej samej gminy mogą obowiązywać różne wysokości stawek opłaty miejscowej. Zróżnicowanie mogą uzasadniać odmienne walory poszczególnych miejscowości.

Opłata uzdrowiskowa

Stawka opłaty uzdrowiskowej obowiązkowo określana jest przez radę gminy w drodze uchwały. Ich wysokość nie może przekroczyć corocznie waloryzowanej wysokości stawek określonych w art. 19 pkt 1 lit. d ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Należy jednak zaznaczyć, że opłata uzdrowiskowa może być pobierana wyłącznie w miejscowościach znajdujących się na obszarach, którym nadano status uzdrowiska na zasadach określonych w ustawie z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz. U. Nr 167, poz. 1399).

Opłata uzdrowiskowa jest pobierana za każdy dzień pobytu w takiej miejscowości. Zgodnie z art. 19 pkt 1 lit. d ustawy o podatkach i opłatach lokalnych górna stawka opłaty uzdrowiskowej po waloryzacji w drodze obwieszczenia Ministra Finansów z dnia 30 lipca 2010 r. w sprawie górnych stawek kwotowych podatków i opłat lokalnych w 2011 r. (M. P. Nr 55, poz. 755) wyniesie w 2011 r. 3,92 zł dziennie.

 

Należy zaznaczyć, że od osób, od których pobierana jest opłata uzdrowiskowa, nie pobiera się opłaty miejscowej. Jeżeli w gminie obowiązują uchwały dotyczących opłaty uzdrowiskowej i miejscowej to od osób zobowiązanych do ich uiszczenia pobiera się wyłącznie opłatę uzdrowiskową.

 

Pisaliśmy o tym również:
Stawki podatków i opłat lokalnych w 2011 r. (cz. 1)
Stawki podatków i opłat lokalnych w 2011 r. (cz. 2)