Wyrok zapadł w sprawie, w której Rada Miejska w Pasłęku (woj. warmińsko-mazurskie) w drodze uchwały wyraziła swoje stanowisko w sprawie lokalizacji budowy biometanowni na obszarze gminy. W załączniku do uchwały wskazała, że budowa biometanowni, jako instalacji do produkcji gazu, budzi obawy mieszkańców gminy odnośnie ich bezpieczeństwa i wpływu budowli na środowisko. Zdaniem rady inwestor, biorąc pod uwagę potencjalne zagrożenie wybuchem obiektu, powinien uszanować wolę mieszkańców i zaproponować inną lokalizację obiektu. Inwestor zaskarżył uchwałę do sądu administracyjnego. Jego zdaniem uchwała nie może służyć do określenia sposobu korzystania z nieruchomości przez jej właściciela.
W odpowiedzi na skargę gmina wniosła o jej oddalenie. Jej zdaniem uchwała podjęta przed przeprowadzeniem oceny wpływu planowanej inwestycji na środowisko, nie zawiera poleceń czy nakazów kierowanych do inwestora, jak też ocen dopuszczalności realizacji inwestycji na środowisko. Zważywszy na fakt, że zakres przedmiotowy uchwały mieści się w kompetencjach samorządu gminnego, rada była uprawniona do jej podjęcia. Tym bardziej, że wbrew temu co dostrzegł skarżący, uchwała nie zawiera wiążących wytycznych dla organu wykonawczego. Sprawą zajął się sąd administracyjny.
Przeczytaj także: Budowa biogazowni po zmianie przepisów wymknie się spod kontroli? Jest takie ryzyko
Uchwała bez podstawy prawnej
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie stwierdził nieważność uchwały.
Zdaniem sądu powołane w podstawie prawnej zaskarżonej uchwały przepisy nie upoważniały rady do jej podjęcia. Na zasadzie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym do wyłącznej właściwości rady gminy należy stanowienie uchwał w innych sprawach zastrzeżonych ustawami do kompetencji rady gminy. Przepis ten ma jednak charakter ogólny i odsyłający, co oznacza, że kompetencje do podejmowania rozstrzygnięć dotyczących konkretnych zagadnień muszą być określone w ustawie szczególnej. Przepis nie może więc stanowić samoistnej podstawy do podjęcia uchwały w dowolnej sprawie. Musi on być zawsze stosowany łącznie z inną normą prawną o randze ustawowej, która będzie określała konkretnie przedmiot regulacji w drodze uchwały przez organ stanowiący gminy. Takiej normy prawnej nie zawiera art. 7 ust. 1 pkt 1 i 5 u.s.g. Przepisy te jedynie wymieniają zadania własne gminy, zaliczając do nich m.in. sprawy z zakresu ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej oraz ochrony zdrowia. Przy czym zagadnienia te stanowią przedmiot odrębnych ustaw np. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Dopiero przepisy prawa materialnego z danej dziedziny określają jaki jest tryb postępowania i właściwość organów orzekających w danej kategorii spraw.
Żaden z przepisów ustaw powoływanych w skardze, które regulują poszczególne etapy inwestycyjne, nie upoważniał organu stanowiącego gminy do wyrażenia stanowiska/opinii w sprawie lokalizacji zamierzenia budowlanego. Nie ma też znaczenia fakt, że potrzebę podjęcia takiej uchwały wyrazili mieszkańcy gminy, w trosce od swoje bezpieczeństwo i zdrowie. Dlatego sąd uznał, że uchwała został podjęta została bez podstawy prawnej, a jako taka była niedopuszczalna.
Wyrok WSA w Olsztynie z 17 września 2024 r., sygn. akt II SA/Ol 507/24
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.