Stan faktyczny nie może być "dopowiadany" przez organ samodzielnie

To na podatniku spoczywa ciężar wyczerpującej prezentacji stanu faktycznego i zobowiązany jest on to uczynić we wniosku o udzielenie pisemnej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Zarówno stan faktyczny, jak i zakres oczekiwanej przez wnioskodawcę interpretacji nie może być dopowiadany przez organ samodzielnie, czy też ewentualnie w oparciu o dołączane do wniosku dokumenty orzekł WSA w Bydgoszczy.

Spółka wystąpiła z wnioskiem o wydanie pisemnej interpretacji w sprawie dotyczącej stosowania stawki podatku od nieruchomości. Spółka wskazała, że jest użytkownikiem wieczystym gruntu i właścicielem budynku magazynowego. Jednak zdaniem spółki, budynek ten w aktualnym stanie technicznym nie może być użytkowany i nie może być prowadzona w nim działalność gospodarcza. Na poparcie swojego stanowiska powołała się na ekspertyzę rzeczoznawcy budowlanego oraz zaświadczenie inspektora nadzoru budowlanego. Oba wymienione dokumenty, dołączone do wniosku, wskazywały, że budynek w swym obecnym stanie nie nadaje się do użytkowania i nie może być wykorzystywany na prowadzenie jakiejkolwiek działalności.

W związku z tym spółka zadała pytanie, czy i od kiedy może zastosować stawkę podatku od nieruchomości określoną w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. e ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r., nr 95, poz. 613 ze zm.) dotyczącą budynków pozostałych, w tym zajętych na prowadzenie odpłatnej działalności pożytku publicznego przez organizacje pożytku publicznego. Zdaniem strony, przedmiotowy budynek nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych i winien być objęty stawką podatku od nieruchomości – budynków, określoną w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. e ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Prezydent miasta nie zgodził się ze stanowiskiem spółki. Uzasadniając wydaną interpretację organ stwierdził, że z za względy techniczne nie może być uznana taka sytuacja, w której budynek nie może być wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej z przyczyn leżących po stronie przedsiębiorcy, jak konieczność przeprowadzenia kapitalnego remontu i ewentualnej przebudowy. Z przedłożonych dokumentów wynika, że budynek nie posiada trwałych wad uniemożliwiających wykorzystywanie go przez przedsiębiorcę, a w kwestii przeszkód prawnych (ustanowienie służebności drogi koniecznej) oraz doprowadzenie mediów właściciel podjął odpowiednie działania.

Zarówno ekspertyza techniczna jak i zaświadczenie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego nie potwierdziły, że konstrukcja budynku jest zagrożona i grozi jego zawaleniem. Kapitalny remont i ewentualna przebudowa wskazana przez ten organ nie oznacza pozbawienia budynku związku z działalnością gospodarczą w szerokim znaczeniu. Ponadto, zdaniem organu podatkowego, brak dostępu do drogi publicznej oraz mediów stanowi materię, która nie dotyczy przedmiotu opodatkowania (budynku) i ma charakter przejściowy. Ustawa odróżnia bowiem stan techniczny obiektu budowlanego od stanu instalacji, urządzeń tego obiektu, które nie mają wpływu na zakwalifikowanie obiektu do kategorii przedmiotów opodatkowania związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Powyższe ustalenia doprowadziły prezydenta do wniosku, że budynek magazynowy będący własnością spółki winien być opodatkowany stawką właściwą dla budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

WSA stwierdził, iż w stanie faktycznym sprawy podatnik wbrew przepisom prawa dołączył do wniosku szereg dokumentów, a organ udzielając interpretacji, naruszając art. 14b § 3 i art. 14 h OP – uczynił z treści w nich zawartych użytek przy formułowaniu interpretacji podatkowej. WSA podkreślił, iż kwestionowanych treści skarżąca spółka nie zawarła we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

WSA zwrócił uwagę, iż w myśl bowiem art. 14b § 3 ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zatem to na podatniku spoczywa ciężar wyczerpującej prezentacji stanu faktycznego i zobowiązany jest on to uczynić we wniosku o udzielenie pisemnej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Tylko bowiem treść wniosku stanowi podstawę faktyczną dla wydawanego aktu. Żadne inne dowody, w tym dokumenty nie mogą stanowić kanwy udzielonej interpretacji. Organ nie jest uprawniony do jakiegokolwiek ingerowania w stan faktyczny przedstawiony we wniosku o interpretację. W postępowaniu w przedmiocie wydania interpretacji tylko i wyłącznie podatnik (albo płatnik albo inkasent) "wyczerpująco przedstawia stan faktyczny". Podatnik przedstawia wniosek w całym niezbędnym dla oceny prawnej zakresie wprost w treści wniosku, który kieruje do organu mającego wydać interpretację. Oznacza to miedzy innymi, iż stan faktyczny brany pod uwagę do udzielenia interpretacji nie może być "dopowiadany" np. dołączanymi do wniosku dokumentami.

Wyrok WSA w Bydgoszczy z 16 stycznia 2013 r., sygn. akt I SA/Bd 985/12, nieprawomocny