Przepisy ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm. ) nakładają obowiązek sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na organ wykonawczy gminy (art. 17 pkt 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ). Treścią tego obowiązku jest sporządzenie projektu aktu prawnego – uchwały rady gminy w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Tym samym ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wskazuje na wyłączną kompetencję organu wykonawczego gminy do przygotowania projektu planu oraz wyłączną inicjatywę uchwałodawczą wójta (burmistrza, prezydenta miasta).

Oczywistym jest, że wójt (burmistrz, prezydent miasta) nie przygotowuje projektu planu własnoręcznie, tylko dokonują tego pracownicy urzędu obsługującego organy gminy lub jednostki organizacyjnej powołanej do wykonywania zadań gminy z zakresu planowania i zagospodarowania przestrzennego. (Przynajmniej część prac związanych z przygotowaniem projektu planu można również zlecać innym podmiotom, pozostającym poza strukturami administracji.) Przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym  stanowią jednak, że opracowywanie m. in. projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest projektowaniem zagospodarowania przestrzennego w skali lokalnej, co w konsekwencji oznacza, że przygotowanie projektu planu należy powierzyć urbanistom – osobom o odpowiednich kwalifikacjach zawodowych określonych przez ustawę z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 42 ze zm.) oraz wpisanych na listę członków izby samorządu zawodowego urbanistów.

Przygotowując treść zapisów planu zagospodarowania przestrzennego organ wykonawczy gminy jest zobowiązany uwzględniać postanowienia ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz innych aktów prawnych.

Dotyczy to zwłaszcza przepisów:
- nakazujących uwzględnianie w planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym zasad kształtowania polityki przestrzennej, tj. wymagań ładu przestrzennego, w tym urbanistyki i architektury; walorów architektonicznych i krajobrazowych; wymagań ochrony środowiska, w tym gospodarowania wodami i ochrony gruntów rolnych i leśnych; wymagań ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej; wymagań ochrony zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi i mienia, a także potrzeb osób niepełnosprawnych; walorów ekonomicznych przestrzeni; prawa własności; potrzeb obronności i bezpieczeństwa państwa; potrzeb interesu publicznego; potrzeb w zakresie rozwoju infrastruktury technicznej, w szczególności sieci szerokopasmowych (art. 1 pkt 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym );
- określających władztwo planistyczne gminy (art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ), które nie jest prawem nieograniczonym i wymaga rozważenia spornych interesów różnych podmiotów, które mają prawo do wykonywania prawa własności nieruchomości (art. 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym );
- wprowadzających związanie organów gminy przy sporządzaniu miejscowego planu ustaleniami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (art. 9 ust. 4, art. 15 ust. 1 oraz art. 20 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym );
- wyznaczających obowiązkową i fakultatywną treść miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (art. 15 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym );
- precyzujących zasady sporządzania części graficznej miejscowego planu (art. 16 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym );
- szczególnych, określających szczegółowe zasady i zakres przygotowania planu i jego treść (np. dotyczące ochrony środowiska, ochrony przyrody, ochrony gruntów rolnych i leśnych, ochrony zabytków, dróg publicznych, sieci telekomunikacyjnych i in.). Przepisami szczególnymi będą też niektóre akty prawa miejscowego, np. ustanawiające ograniczenia na terenach objętych formami ochrony przyrody, takimi jak rezerwaty przyrody, parki krajobrazowe, obszary chronionego krajobrazu, pomniki przyrody, stanowiska dokumentacyjne, użytki ekologiczne czy zespoły przyrodniczo-krajobrazowe (por. np. rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Małopolskiego z dnia 3 marca 2010 r. PN.II.0911-39-10, Dz. Urz. Woj. Małop. Nr 91, poz. 578, LEX nr 599390).

Ponadto, wymagany zakres projektu planu dotyczący materiałów planistycznych, skali opracowań kartograficznych, stosowanych oznaczeń, nazewnictwa, standardów oraz sposobu dokumentowania prac planistycznych zawiera rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1587) . Należy mieć również na uwadze rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 7 maja 2004 r. w sprawie sposobu uwzględniania w zagospodarowaniu przestrzennym potrzeb obronności i bezpieczeństwa państwa (Dz. U. Nr 125, poz. 1309) .

Przy sporządzaniu planu należy pamiętać, iż organ wykonawczy gminy związany jest uchwałą intencyjną rady gminy o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu.

Przydatne materiały:
 Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.)
Ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 42 ze zm.)
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1587)
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 7 maja 2004 r. w sprawie sposobu uwzględniania w zagospodarowaniu przestrzennym potrzeb obronności i bezpieczeństwa państwa (Dz. U. Nr 125, poz. 1309)

Pisaliśmy o tym również:
 Sporządzanie projektu miejscowego planu – treść planu (część II)
Sporządzanie projektu miejscowego planu – dokumenty dodatkowe