Istotnym elementem planu jest część graficzna. Zarówno przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym , jak i powołanego rozporządzenia wykonawczego określającego wymagany zakres projektu miejscowego planu, regulują sposób opracowania części graficznej. Podstawowym jej celem jest odwzorowanie tego, co zawiera część tekstowa (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 13 października 2009 r. II SA/Lu 393/09, LEX nr 569876). Konsekwencją tego jest, że obie części mają taką samą moc wiążącą, a zatem muszą być ze sobą zgodne.

Niedopuszczalne jest, aby ustalenia części tekstowej i graficznej odbiegały od siebie – będzie to istotne naruszenie zasad sporządzania planu skutkujące nieważnością uchwały, gdyż w takiej sytuacji nie będzie pewności wśród odbiorców norm planu, które z jego ustaleń są obowiązujące – te zawarte w części graficznej czy tekstowej (por. rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Lubelskiego z dnia 10 czerwca 2009 r. NK.II.0911/277/09, Dz. Urz. Woj. Lubel. Nr 96, poz. 2304, LEX nr 523680). Niedopuszczalna jest sytuacja, aby akty prawa miejscowego – przepisy powszechnie obowiązujące – były niejasne i wprowadzały niepewność stanu prawnego.

Rysunek planu powinien być czytelny i przejrzysty, aby nie stwarzał wątpliwości interpretacyjnych i przekazywał precyzyjną informację o obowiązujących zasadach zagospodarowania i przeznaczeniu konkretnego terenu (por. rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Świętokrzyskiego z dnia 30 grudnia 2008 r. NK.I-0911/160/08, LEX nr 492745). Mapa musi mieć odpowiednią skalę, wymaganą przepisami ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 lipca 2010 r. II OSK 871/10, LEX nr 673892).

Sporządzając projekt miejscowego planu wójt (burmistrz, prezydent miasta) zobowiązany jest rozpatrzyć wnioski składane do przyszłego projektu planu, które spłynęły po ogłoszeniu o przystąpieniu do prac planistycznych (art. 17 pkt 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ). Obowiązek rozpatrzenia oznacza konieczność merytorycznego odniesienia się do złożonych wniosków i ich zaakceptowania lub odrzucenia z podaniem uzasadnienia dla każdej z decyzji. Każdy wniosek powinien zostać potraktowany odrębnie, tj. powinny zostać rozpatrzone indywidualnie, aby nie narazić się na zarzut naruszenia postępowania planistycznego. Organ planistyczny jest względnie związany tymi wnioskami, czyli nie musi ich uwzględniać, ale jego obowiązkiem jest rozpatrzenie wniosków i ustosunkowanie się do nich. Po nowelizacji ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym dokonanej z dniem 21 października 2010 r. organ nie jest związany żadnym terminem, w którym musi rozpatrzyć wnioski.

Obowiązkowi rozpatrzenia podlegają wnioski prawidłowo złożone, tj. zgodnie z wymogami odnośnie formy, terminu i miejsca składania uwag sformułowanymi w ogłoszeniu. Pozostałe wnioski nie podlegają obowiązkowi rozpatrzenia, co jednak nie uniemożliwia wzięcia ich pod uwagę, bowiem nie ma obowiązku pozostawienia ich bez rozpoznania.

Oprócz projektu miejscowego planu wójt (burmistrz, prezydent miasta) ma obowiązek przygotować również dwa inne dokumenty: prognozę oddziaływania na środowisko oraz prognozę skutków finansowych uchwalenia planu. Drugi z tych dokumentów ma na celu określenie przewidywanych konsekwencji finansowych uchwalenia miejscowego planu, zwłaszcza dla gminy. Dokument nie ma charakteru normatywnego, jest jedynie częścią dokumentacji planistycznej o niewiążącym charakterze. Pełni ona funkcję analizy ekonomicznej. Prognoza skutków finansowych nie jest załącznikiem do projektu planu wykładanym do publicznego wglądu i dyskusji, a przedkładana jest radzie gminy przy zwracaniu się o uchwalenie danego planu (tak Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w wyroku z dnia 7 października 2010 r. II SA/Bk 293/10, LEX nr 752274). W związku z tym nie podlega również procedurze opiniowania i uzgadniania (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 lutego 2007 r. IV SA/Wa 2064/06, LEX nr 319157).

Przepis rozporządzenia wykonawczego w sprawie wymaganego zakresu projektu planu (§ 11) określa, iż prognoza powinna zawierać co najmniej:
- prognozę wpływu ustaleń miejscowego planu na dochody własne i wydatki gminy, w tym na wpływy z podatku od nieruchomości i inne dochody związane z obrotem nieruchomościami gminy oraz na opłaty i odszkodowania, o których mowa w art. 36 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ;
- prognozę wpływu ustaleń miejscowego planu na wydatki związane z realizacją inwestycji z zakresu infrastruktury technicznej, które należą do zadań własnych gminy;
- wnioski i zalecenia dotyczące przyjęcia proponowanych rozwiązań projektu planu miejscowego, wynikające z uwzględnienia ich skutków finansowych.
Katalog ten nie jest zatem zamknięty i prognoza może zawierać więcej elementów.

Prognozę skutków finansowych sporządza rzeczoznawca majątkowy. Wynika to z przepisu art. 37 ust. 11 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym , zgodnie z którym w odniesieniu do zasad określania skutków finansowych uchwalania lub zmiany planów miejscowych, a także w odniesieniu do osób uprawnionych do określania tych wartości i skutków finansowych stosuje się przepisy o gospodarce nieruchomościami. Jakkolwiek niedopełnienie tego wymogu stanowi naruszenie trybu sporządzania planu, to nie jest to naruszenie istotne, zatem nie skutkuje stwierdzeniem nieważności uchwały (tak Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z dnia 29 października 2009 r. II SA/Rz 888/08, LEX nr 576055).

Z kolei prognoza oddziaływania na środowisko jest dokumentem wymaganym przez ustawę z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227, ze zm.) . Zgodnie z tą ustawą, projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest jednym z dokumentów wymagających przeprowadzenia strategicznej oceny oddziaływania na środowisko. Jednym z elementów strategicznej oceny jest właśnie prognoza oddziaływania na środowisko. Jej zakres, sposób i tryb opracowania są określone w przywołanej ustawie środowiskowej z 2008 r. Z przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wynika na którym etapie procedury planistycznej ma zostać sporządzona prognoza. Podobnie jak prognoza skutków finansowych, prognoza oddziaływania na środowisko jest odrębnym dokumentem i nie stanowi części projektu planu (por. np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 9 czerwca 2009 r., II SA/Go 852/08, LEX nr 707474).

Przydatne materiały:
 Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.)
Ustawa z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227, ze zm.)

Pisaliśmy o tym również:
 Sporządzanie projektu miejscowego planu – treść planu (część I)
Sporządzanie projektu miejscowego planu – treść planu (część II)