Wnioskodawca zwrócił się do wójta gminy o potwierdzenie możliwości wykorzystania terenu na cele lądowiska. Wójt odmówił wydania żądanego zaświadczenia. Powołując się na zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego organ stwierdził, że wskazane we wniosku nieruchomości, na których ma zostać usytuowane lądowisko znajdują się w strefie kompleksów rolnych o zaostrzonych rygorach ochrony.

Zarówno w zażaleniu na postanowienie organu I instancji jak i w skardze do WSA skarżący konsekwentnie kwestionował poglądy organów, iż wykorzystanie danego terenu na cele lądowiska zmieni rolniczy sposób jego użytkowania, na dowód czego przedłożył umowę mającą świadczyć o współistniejącej z lądowiskiem produkcji rolnej na tym terenie. Do tej kwestii organy rozstrzygające o wniosku skarżącego nie odniosły się w swoich postanowieniach. Organ I instancji napisał jedynie, że "przeznaczenie tych nieruchomości uniemożliwia wykorzystanie ich na potrzeby lądowiska albowiem wymaga dokonania odpowiednich zmian w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego", natomiast organ odwoławczy wskazał, że "wykorzystywanie działek rolnych na cele lądowiska bez wątpienia koliduje z tą rolną funkcją”.

W skardze do NSA skarżący zarzucił między innymi naruszenie art. 141 § 4 k.p.a., poprzez brak ujęcia w uzasadnieniu wyroku wskazań co do dalszego postępowania.

NSA rozpatrując skargę zgodził się, iż istotnie uzasadnienie wyroku jest ogólnikowe i nie zawiera żadnych wskazań co do dalszego postępowania organów administracji. Zdaniem NSA zdumiewające jest stwierdzenie, że wyjaśnianie, jakiego rodzaju dokument miał na myśli ustawodawca konstruując przepis § 6 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie ewidencji lądowisk (Dz. U. Nr 118, poz.1238) nie należy do obowiązków obywateli i przekracza obowiązki i kompetencje sądu administracyjnego. Zdaniem NSA sąd administracyjny nie może rezygnować z dokonania wykładni określonych przepisów, stanowiących podstawę działania administracji publicznej uznając że przesądzanie ich znaczenia nie należy do kompetencji sądu administracyjnego. Sądy administracyjne są konstytucyjnie i ustawowo powołane do kontroli legalności działalności administracji publicznej i stosowania środków określonych w ustawie. Jest to ich prawny obowiązek. Nie do przyjęcia jest zatem sytuacja, gdy sąd administracyjny uchyla się od wykładni przepisów mogących mieć w sprawie zastosowanie bo wydaje mu się to trudne i rezygnuje – z tego powodu - ze wskazania sposobu załatwienia konkretnej sprawy, po uchyleniu zaskarżonego aktu i aktu go poprzedzającego.

NSA zwrócił uwagę, iż sprawy w postaci ewidencjonowania lądowisk - regulowane są przepisami art. 93 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. Prawo lotnicze (Dz. U. z 2006 r. Nr 100, poz. 696 ze zm.) oraz przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie ewidencji lądowisk (Dz. U. Nr 118, poz.1238). W myśl art. 93 ust. 2 lądowiska podlegają wpisowi do ewidencji, po uzyskaniu pozytywnej opinii instytucji zapewniającej służby ruchu lotniczego i właściwej miejscowo gminy (wójta, burmistrza, prezydenta miasta). Z kolei w powołanym rozporządzeniu mowa jest o dołączaniu do zgłoszenia m.in. dokumentu potwierdzającego możliwość wykorzystania terenu na cele lądowiska, wydanego przez właściwą, ze względu na miejsce położenia lądowiska, jednostkę samorządu terytorialnego. Wymogi te nie dotyczą lądowisk wykorzystywanych nie częściej niż 14 dni w ciągu kolejnych 12 miesięcy. Powołane przepisy nie precyzują jaką formę ma przyjmować wydawana przez organ gminy pozytywna opinia, o jakiej mowa w ustawie, określona w rozporządzeniu jako dokument "potwierdzający możliwość wykorzystania terenu na lądowisko". Zdaniem NSA należy uznać, że dokument o jakim mowa w art. 93 ust.2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. Prawo lotnicze (Dz. U. z 2006 r. Nr 100, poz. 696 ze zm.) i § 6 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie ewidencji lądowisk (Dz. U. Nr 118, poz.1238), to akt o jakim mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) czyli akt organu administracji publicznej z zakresu administracji publicznej dotyczący uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.

Na podstawie:Wyrok NSA z 20 marca 2012 r., sygn. akt II OSK 2/11, prawomocny

Przydatne materiały:
 Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.)