Małżeństwo, będące współwłaścicielami działki, wniosło do WSA skargę na decyzję SKO, utrzymującą w mocy decyzję burmistrza i ustalającą im wysokość rocznego zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości.
Sąd wezwał skarżących do usunięcia braku formalnego skargi poprzez podanie wartości przedmiotu zaskarżenia.
W związku z tym, że skarżący nie podali wartości przedmiotu zaskarżenia we wskazanym terminie, sąd odrzucił skargę.
Małżeństwo wniosło skargę do NSA.
NSA uznał skargę za zasadną.
W ocenie sądu mimo, iż skarżący w skardze nie wskazali wprost wartości przedmiotu zaskarżenia, to poinformowali oni WSA, że zaskarżają w całości decyzję kolegium oraz decyzję burmistrza.
Poznaj Linie Orzecznicze Lex >>>
Obie decyzje były znane WSA. Skoro sąd znał wartość przedmiotu zaskarżenia to było możliwe w tym zakresie, nadanie skardze dalszego biegu – uznał NSA.
Wezwaniem kierowanym przez przewodniczącego wydziału do strony w trybie art. 49 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), mogą być usunięte tylko takie braki, które uniemożliwiają nadanie pismu prawidłowego biegu.
Na podstawie:
Postanowienie NSA z 15 grudnia 2016 r., sygn. akt II FZ 816/16, prawomocne
