Spółdzielnia mieszkaniowa wniosła skargę do WSA na pismo prezydenta miasta. Sąd odrzucił skargę, wskazując w uzasadnieniu, iż zaskarżone pismo nie mieści się w katalogu aktów i czynności poddanych kognicji sądu administracyjnego.

W odpowiedzi spółdzielnia mieszkaniowa wniosła skargę kasacyjną. Zdaniem skarżącej pismo posiada wszystkie cechy, które niezbędne są aby złożyć skargę na podstawie art. 3 § 2 pkt 4 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi . Zostało podjęte ono bowiem w sprawie indywidualnej, sprawa ma charakter publicznoprawny, a działanie władczy albowiem dotyczy przyznania własności czasowej (użytkowania wieczystego) nieruchomości, ewentualnie przyznania gruntu zamiennego.

Pismo to dotyczy także uprawnień i obowiązków wynikających z przepisów prawa: dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy. W rezultacie w piśmie zdaniem skarżącej podjęto rozstrzygnięcie pozbawiające przyznania spółdzielni gruntu zamiennego i pośrednio własności czasowej, gdyż stwierdzono, że brak jest wniosku o przyznanie własności czasowej, a wniosek o wydanie gruntu zamiennego został dopiero złożony.

W ocenie NSA, pismo prezydenta ma charakter jedynie informacyjny. Zdaniem Sądu nie jest ono ani decyzją administracyjną, ani też innym aktem lub czynnością, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi , co oznacza, iż nie może stanowić przedmiotu kontroli sądu administracyjnego. NSA uznał, że dany akt lub czynność powinny ustalać, stwierdzać, potwierdzać (lub nie) obowiązki określone przepisami prawa administracyjnego.

Oznacza to, że rozstrzygnięcie administracyjne nakłada na stronę postępowania administracyjnego obowiązek określonego zachowania, który to obowiązek powinien być wyrażony precyzyjnie, bez niedomówień i możliwości interpretacji. Musi więc istnieć związek między ustaleniem, bądź potwierdzeniem określonego obowiązku lub uprawnienia (lub ich odmową) a możliwością realizacji takiego uprawnienia, czy obowiązku wynikającego z przepisu prawa. Zdaniem NSA pisma prezydenta miasta, zawierającego informację, że przepis art. 7 ust. 4 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy nie nakłada na organ obowiązku przyznania gruntu zamiennego, a jedynie stwarza możliwość jego przyznania w miarę posiadania zapasu gruntów nie można uznać za "inny akt lub czynność" określoną w art. 3 § 2 pkt 4 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi .

Na podstawie:
Postanowienie NSA z dnia 22 lutego 2012 r., sygn. akt I OSK 194/12, LEX nr 1115961

Przydatne materiały:
 Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.)