Rada miasta ustaliła wysokość opłat za pobyt dziecka u dziennego opiekuna oraz maksymalnej opłaty za wyżywienie. Wojewoda dokonując kontroli uznał, braku podstaw do określenia stawki opłat za pobyt dziecka u opiekuna w sposób określony w uchwale tj. do 5 godzin dziennie, od 5 godzin dziennie do 8 godzin dziennie i od 8 godzin dziennie do 10 godzin dziennie. Opłata ta powinna zostać określona z uwzględnieniem czasu rzeczywistego pobytu dziecka u opiekuna, a nie w sposób przyjęty przez radę.
WSA rozpatrując skargę stwierdził, iż instytucja dziennego opiekuna została wymieniona w ustawie obok żłobka, a także klubu dziecięcego oraz niani. Wojewoda, w związku z tym, zasadnie stwierdził, że opieka świadczona przez dziennego opiekuna jest opieką zapewnioną przez gminę na takiej samej zasadzie jak opieka nad dziećmi świadczona przez żłobki, czy kluby dziecięce. Wobec tego, można przyjąć, iż orzecznictwo sądowo-administracyjne które ukształtowało się na gruncie spraw ze skarg na uchwały w przedmiocie opłaty za pobyt dziecka w żłobku, znajdzie stosowne odniesienie do spraw związanych z wysokością opłat za pobyt dziecka u dziennego opiekuna oraz maksymalnej opłaty za wyżywienie. Skarżący prezentuje w związku z tym trafną tezę, że ciężar ponoszenia opłaty może mieć miejsce tylko w takim stopniu i zakresie, w jakim dziecko korzysta z rodzajowo oznaczonego świadczenia – pobytu u dziennego opiekuna. Udział rodziców w kosztach pobytu dziecka u opiekuna powinna zatem odpowiadać rozmiarom i zakresowi świadczenia, z którego dziecko korzystało w danym okresie.
Zdaniem WSA z zasadą ekwiwalentności wojewoda słusznie połączył także kwestię wysokości opłaty za wyżywienie dziecka przebywającego u opiekuna dziennego, która powinna odzwierciedlać faktyczne korzystanie przez dziecko z wyżywienia. Upoważnienie zatem do określenia maksymalnej wysokości opłaty za wyżywienie dziecka – konkluduje słusznie skarżący, nie oznacza upoważnienia do ustalenia opłaty o charakterze stałym – podkreślił WSA we Wrocławiu.
Na podstawie: Wyrok WSA we Wrocławiu z 21 kwietnia 2012 r., sygn. akt IV SA/Wr 704/11, prawomocny