Na jakiej podstawie i w jakiej wysokości należy przyznać dodatek funkcyjny dla głównego księgowego Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej?

W rozporządzeniu w sprawie wynagradzania jest odwołanie do odrębnych przepisów.

Jakie są te odrębne przepisy?

Odpowiedź

Dodatek funkcyjny dla głównego księgowego samorządowej jednostki organizacyjnej powinien określać regulamin wynagradzania tej jednostki.
Zgodnie z art. 123 ustawy o pomocy społecznej prawa i obowiązki pracowników zatrudnionych w samorządowych jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej regulują zasadniczo przepisy o pracownikach samorządowych. Odnośnie dodatku funkcyjnego art. 39 ust. 2 pkt 2 ustawy o pracownikach samorządowych – dalej u.p.s. wyraźnie stanowi, że pracodawca w regulaminie wynagradzania może określić warunki i sposób przyznawania dodatków: funkcyjnego i specjalnego oraz innych dodatków. To oznacza, że zasady przyznawania i wypłaty, oraz wysokość dodatku funkcyjnego powinien ustalać regulamin wynagradzania gminnego ośrodka pomocy społecznej. Należy tu zauważyć, że zgodnie z art. 39 u.p.s. pracodawca samorządowy w regulaminie wynagradzania określi dla pracowników samorządowych, z którymi stosunek pracy nawiązano na podstawie umowy o pracę. Tym samym można uznać ten przepis za lex specialis w stosunku do art. 772 § 5 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) - dalej k.p., który wyklucza (poprzez zastosowanie art. 24126 k.p.) ustalanie w regulaminie wynagradzania płac głównych księgowych jako osób zaliczonych do grupy zarządzających zakładem pracy w imieniu pracodawcy (art. 128 § 2 pkt 2 k.p.). Zgodnie bowiem z art. 39 ust. 3 u.p.s. wójt (burmistrz, prezydent miasta), starosta lub marszałek określi, w drodze zarządzenia, maksymalne miesięczne wynagrodzenie kierowników i zastępców kierowników jednostek budżetowych oraz samorządowych zakładów budżetowych. Oznacza to, w świetle art. 39 u.p.s. , że wynagrodzenie głównego księgowego danej jednostki, niebędącego zastępcą kierownika tejże jednostki, powinno być szczegółowo ustalone w regulaminie wynagradzania. Pośrednio taką wykładnię wspiera również wykładnia urzędowa, zawarta w piśmie Prezesa Rady Ministrów (Departamentu Prawnego Kancelarii PRM) z dnia 8 maja 2009 r., gdzie stwierdzono m.in., iż "należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 43 ww. ustawy o pracownikach samorządowych, który stwierdza, że w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy kodeksu pracy. Nie można uznać, że kwestia wynagrodzeń pracowników samorządowych zatrudnianych na podstawie umowy o pracę nie jest uregulowana wprost w ustawie. Wydaje się, iż brzmienie art. 39 przesądziło bezpośrednio o konieczności wprowadzenia regulaminów wynagradzania przez wszystkich pracodawców niezależnie od funkcjonujących układów zbiorowych. Posiłkowe stosowanie przepisów kodeksu pracy może spowodować duże wątpliwości interpretacyjne (...)."

Przydatne materiały:
 Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.)
Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.)
Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. 1998 r. Nr 21, poz. 94)