Rada miasta podjęła uchwałę w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Ełk-Brama Mazur".

Wojewoda zaskarżył jeden z zapisów uchwały do sadu administarcyjnego. Organ nadzoru wyjaśnił, że rada zdefiniowała pojęcie "intensywności zabudowy" określając je jako "wskaźnik powierzchni całkowitej zabudowy w odniesieniu do powierzchni działki budowlanej", a w kolejnym paragrafie uchwały zdefiniowała "powierzchnię całkowitą zabudowy" jako "sumę powierzchni zabudowy, mierzonej po obrysie ścian zewnętrznych wszystkich budynków, na działce budowlanej".

WSA przyznał rację organowi nadzoru.

Rada miasta definjując pojęcie "intensywności zabudowy" powtórzyła w istocie powtórzenie treści art. 15 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednolity Dz. U. z 2015 r., poz. 199). Zabieg taki, czyli jedynie powtórzenie normy ustawowej nie stanowi samo w sobie istotnego naruszenia prawa.
Jednak rada dodatkowo doprecyzowała wskazaną definicję ustawową, określając w uchwale znaczenie pojęcia "powierzchnia całkowita zabudowy".

Unormowania te pozostają w ścisłym ze sobą związku, należy więc je interpretować, a tym samym oceniać łącznie.

Zdaniem sądu treść uchwały ingeruje w sposób niedopuszczalny w treść definicji ustawowej "intensywności zabudowy" co przesądziło o konieczności stwierdzenia jej nieważności w części.

Na podstawie:
Wyrok WSA w Olsztynie z 2 września 2015 r., sygn. akt II SA/Ol 644/15, nieprawomocny