Pracownik choruje na raka. Wyczerpał 182 dni zasiłku chorobowego i przedstawił zaświadczenie lekarza medycyny pracy, że jest zdolny do pracy. Pracował 70 dni i ponownie zachorował. Taka sytuacja powtarza się po raz trzeci. Pracuje na zasadzie powołania, pobiera również emeryturę wojskową, ma 61 lat. W pracy czuje się bardzo źle, jest bardzo chory.

Jak powinien postąpić zakład pracy: skierować ponownie na badania lekarskie, rozwiązać umowę?

Czy oprócz emerytury wojskowej przysługuje mu renta?
Pracuje od 1990 r. do chwili obecnej.

Odpowiedź

Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) - dalej k.p. zapewnia ochronę trwałości stosunku pracy pracownikom zatrudnionym na podstawie powołania, jeżeli brakuje im nie więcej niż 2 lata do nabycia prawa do emerytury z FUS.

Renta z ZUS przysługuje również żołnierzom zawodowym, jeżeli nie spełniają oni warunków do nabycia prawa do świadczeń określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym.

Uzasadnienie

Z informacji podanych w pytaniu wynika, że pracownik jest zatrudniony na podstawie powołania. Takich pracowników dotyczy zasada, że pracownik zatrudniony na podstawie powołania może być w każdym czasie – niezwłocznie lub w określonym terminie – odwołany ze stanowiska przez organ, który go powołał (art. 70 § 1 k.p.). Odwołanie jest równoznaczne z wypowiedzeniem umowy o pracę. Zgodnie z wyjątkiem przewidzianym w art. 72 § 3 k.p. w razie odwołania pracownika, któremu brakuje nie więcej niż 2 lata do nabycia prawa do emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych stosuje się odpowiednio przepis § 2. Wynika stąd, że pracownik, o którym mowa w pytaniu nie jest objęty szczególną ochroną przed odwołaniem – brakuje mu ponad 2 lata do powszechnego wieku emerytalnego. Ponadto pobiera już emeryturę, a według uchwały Sądu Najwyższego z 11 czerwca 1991 r. (I PZP 19/91, OSNCP 1992, nr 1, poz. 14) analogiczny zakaz wypowiedzenia umowy o pracę wynikający z art. 39 nie dotyczy pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy i pobierającego jednocześnie emeryturę. Pracownik taki uzyskał już bowiem praw do emerytury i ma możliwość korzystania z niego. W opisanej sytuacji także nie miałoby uzasadnienia odwoływanie się do ochrony ze względu na nabycie uprawnień do emerytury z FUS, skoro według art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. - o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn.:. Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 z późn. zm.) świadczenia na warunkach i w wysokości określonych w tej ustawie przysługują również żołnierzom zawodowym, jeżeli nie spełniają oni warunków do nabycia prawa do świadczeń określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym. W konsekwencji, ze względu na emeryturę wojskową, pracownikowi nie będzie przysługiwała renta.

Z powyższego wynika, że jeżeli pracodawca podejmie decyzję o rozwiązaniu z pracownikiem stosunku pracy, ma możliwość dokonania takiej czynności. Jeżeli jest zainteresowany dalszym zatrudnianiem pracownika, to nie ma obowiązku kierowania pracownika na dodatkowe badania lekarskie, skoro pracownik przedstawił zaświadczenie lekarza medycyny pracy, że jest zdolny do pracy. Wobec tego, że pracodawca może odwołać pracownika, może mu również zaproponować nowe warunki pracy lub płacy.