Praca za granicą nie jest podstawą do wymeldowania z miejsca pobytu stałego

Fakt przebywania przez większość miesięcy w roku poza granicami Polski, związany z pracą, nie stanowi przeszkody dla posiadania miejsca stałego pobytu w kraju w sytuacji, gdy więź z tym miejscem jest utrzymywana orzekł WSA w Białymstoku. Wyjazdy i powroty do miejsca stałego pobytu są zjawiskami normalnymi i pochopne jest wyprowadzanie z tego faktu wniosku o opuszczeniu miejsca zameldowania.

 Sprawa dotyczyła małżeństwa, które wraz z dziećmi wyjechało za granicę. Po orzeczeniu rozwodu małżonków, skarżąca wróciła do Polski i wniosła o wymeldowanie dotychczasowego małżonka z ich wspólnego lokalu, w którym mieszkali przed wyjazdem za granicę. W uzasadnieniu wskazała, iż centrum życiowe męża znajduje się obecnie za granicą, gdzie przebywa już od przeszło 6 lat, posiada tam również legalną pracę i nie zamierza wracać do lokalu.

Odwołanie od decyzji złożył dotychczasowy mąż skarżącej, który wskazał, że z lokalu się nie wyprowadził z zamiarem trwałego opuszczenia, wręcz przeciwnie łączy z tym miejscem zamiar trwałego pobytu. Podkreślił, że cały czas ponosi koszty utrzymania lokalu, a w obecnym miejscu pobytu przybywa jedynie czasowo, o czym ma świadczyć fakt zgłoszenia pobytu czasowego za granicą.

WSA przypomniał, iż zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych, organ wydaje na wniosek lub z urzędu decyzję w sprawie wymeldowania osoby, która bez wymeldowania opuściła dotychczasowe miejsce pobytu stałego. Przyjmuje się, że przesłanka opuszczenia dotychczasowego miejsca pobytu stałego w rozumieniu powyższego przepisu jest spełniona, jeżeli opuszczenie to ma charakter trwały i jest dobrowolne. Zdaniem WSA w sprawie nie zaistniała przesłanka trwałego opuszczenia przez skarżącego miejsca stałego zameldowania. Fakt wyjazdu za granicę w celach zarobkowych nie jest równoznaczny z trwałym opuszczeniem miejsca stałego pobytu w Polsce. Świadczą o tym fakty ustalone w postępowaniu, takie jak zatrzymywanie się skarżącego pod wyżej wskazanym adresem w okresach pobytu w kraju, pozostawienie w mieszkaniu części rzeczy osobistych oraz deklarowana wobec rodziny i znajomych wola powrotu do miejsca stałego pobytu.

Sąd podkreślił, iż wymeldowanie zawsze jest następstwem definitywnego zerwania więzi z miejscem stałego pobytu. W opinii WSA fakt przebywania przez większość miesięcy w roku poza granicami Polski, związany z pracą, nie stanowi przeszkody dla posiadania miejsca stałego pobytu w kraju w sytuacji, gdy więź z tym miejscem jest utrzymywana. Wyjazdy i powroty do miejsca stałego pobytu są bowiem zjawiskiem normalnym i pochopne jest wyprowadzanie z tego faktu wniosku o opuszczeniu miejsca zameldowania. Zdaniem Dowody zgromadzone w aktach sprawy, należycie ocenione przez organ odwoławczy, nie świadczą o tym, że uczestnik postępowania w sposób trwały i definitywny zerwał więzi z lokalem, a co z tym się wiąże, że zaistniały podstawy do wymeldowania go z miejsca pobytu stałego.
 

Na podstawie: Wyrok WSA w Białymstoku z 5 kwietnia 2012 r., sygn. akt II SA/Bk 767/11, prawomocny