Poziomy odzysku i recyklingu: należy podać liczbę faktycznie zamieszkujących, nie zameldowanych

Jaką liczbę mieszkańców gminy należy podać we wzorze na obliczenie poziomów odzysku i recyklingu, gdy liczba osób zameldowanych znacznie przekracza liczbę osób faktycznie zamieszkujących na terenie gminy?

Pytanie pochodzi z programu Prawo Ochrony Środowiska.

W rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 29 maja 2012 r. w sprawie poziomów recyklingu, przygotowania do ponownego użycia i odzysku innymi metodami niektórych frakcji odpadów komunalnych (Dz. U. z 2012 r. poz. 645) – dalej r.p.r. Lm to liczba mieszkańców danej gminy. Co zrobić w przypadku, gdy osób zameldowanych jest znacznie więcej niż faktycznie przebywających? Czy na podstawie złożonych deklaracji można w tym wzorze podać faktyczną ilość przebywających na terenie danej gminy mieszkańców? W niektórych gminach podanie liczby mieszkańców zgodnie z zameldowaniem będzie znacznie zaniżało poziom odzysku i recyclingu.

Odpowiedź:

Liczbę osób faktycznie zamieszkujących i wytwarzających odpady można ustalić na podstawie deklaracji składanych przez właścicieli nieruchomości. Na tej podstawie można przyjąć, że jest to liczba osób faktycznie przebywających na terenie gminy i wytwarzających odpady. Stąd we wzorze – załączniku do r.p.r. jako Lm można podać tak wyliczona liczbę mieszkańców gminy.

Zameldowanie i faktyczne zamieszkiwanie to różne pojęcia. Ponadto, w rozporządzeniu pod symbolem Lm kryje się liczba mieszkańców gminy, co – jak można domniemywać - oznacza faktycznie przebywające osoby z zamiarem zamieszkiwania, a nie liczbę mieszkańców zameldowanych na terenie gminy.

Uzasadnienie:

Ustawa z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 391, z późn. zm.) nie definiuje pojęcia "miejsce zamieszkania". Gdyby gminy nie brały pod uwagę danych dotyczących faktycznego zamieszkiwania, to w przypadku niektórych z nich poziom odzysku i recyklingu byłby zaniżony. Dlatego można uwzględnić regulację zawartą w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.) - dalej k.c. Zgodnie z art. 25 k.c., miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Z unormowania tego wynika, że do przyjęcia zamieszkiwania danej osoby w określonej miejscowości konieczne jest ustalenie występowania dwóch przesłanek, a mianowicie przebywania i zamiaru stałego pobytu w określonej miejscowości, przy czym przesłanki te muszą wystąpić łącznie. Deklaracje zawierają oświadczenia właścicieli nieruchomości o liczbie osób faktycznie zamieszkujących na jej terenie, a nie o liczbie osób zameldowanych (stąd m.in. deklaracje zerowe).


Pytanie pochodzi z programu Prawo Ochrony Środowiska.