Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.

Jeden z mieszkańców gminy zwrócił się o umieszczenie go w domu pomocy społecznej (DPS). W swoim wniosku wyjaśnił, iż od wielu lat cierpi na liczne, poważne schorzenia, a w miejscowości, którą zamieszkuje nie posiada bliskiej rodziny.


Burmistrz odmówił skierowania do DPS. Po przeanalizowaniu sprawy uznał bowiem, iż choć schorzenia, na które cierpi wnioskodawca niewątpliwie utrudniają mu funkcjonowanie, to jednak jest on zdolny do samodzielnej egzystencji.

Mieszkaniec odwołał się do sądu administracyjnego.


WSA jednak nie przyznał mu racji.

Zdaniem sądu mężczyzna nie jest osobą wymagającą całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, nie mogącą samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu. Sam bowiem wnioskodawca stwierdził, iż choć mieszka sam to jest zdolny do samoobsługi. Samodzielnie dba o porządek w mieszkaniu, przygotowuje posiłki i załatwia sprawy urzędowe.

Ponadto wnioskodawcy zaproponowano pomoc w formie usług opiekuńczych, z których nie chciał skorzystać.

Zdaniem WSA osoba przewlekle chora lecz zdolna do samodzielnej egzystencji nie może zostać skierowana do domu opieki społecznej.


Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.


Na podstawie:
Wyrok WSA w Gdańsku z 17 kwietnia 2014 r., sygn. akt III SA/Gd 126/14, nieprawomocny