Zgodnie ze stanowiskiem Prezesa UKE gminy wykonując przysługujące im władztwo planistyczne na mocy art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym mogą ustanawiać ograniczenia dotyczące inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej (np. instalacja radiokomunikacyjna). Upoważnienie to nie jest pozbawione ograniczeń. Nałożone warunki i wymogi, które mają być spełnione, muszą mieć na celu ochronę wartości wymienionych w art. 1 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym . W opinii Prezesa UKE „potrzeby rozwoju infrastruktury technicznej mają taką samą rangę jak inne wartości i potrzeby wymienione w art. 1 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym , a tym samym na równi z nimi mają być uwzględniane przy planowaniu przestrzennym, w szczególności przy uchwalaniu przez gminy planów miejscowych.”. Ujmując rzecz z innej strony, również inwestycje telekomunikacyjne mogą być ograniczane ze względu na inne wartości wymienione w przywołanym przepisie.

Ponadto, nakładane ograniczenia muszą spełniać przesłanki racjonalności i proporcjonalności, co wynika z art. 32 i 64 Konstytucji . Tym samym wszelkie przepisy miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, które naruszają przepisy prawa lub „stanowią nadużycie przysługujących gminie uprawnień, tj. nie są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i wolności publicznej albo wolności i praw innych osób, lub też nie są racjonalne i proporcjonalne”.

Przy wykonywaniu władztwa planistycznego gminy muszą stosować się do art. 46 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. Nr 106, poz. 675). Za niezgodne z prawem należy uznać zarówno przepisy miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego zabraniające uniemożliwiające lokalizowania inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, jak i wskazujące zbyt precyzyjnie „jakiego rodzaju inwestycje mają być lokowane na poszczególnych terenach. Tego rodzaju postanowienie planu w sposób nie budzący wątpliwości przekracza granice przysługującego gminie władztwa planistycznego (wyrok z dnia 6 lipca 2007 r., II OSK 604/07, Naczelny Sąd Administracyjny)”. W opinii Prezesa UKE „dopuszczalne w planie jest przyjmowanie rozwiązań, które: (a) mają umocowanie w konkretnym przepisie prawa lub (b) ograniczają lokalizowanie inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej (np. poprzez ustanowienie określonych warunków), ale ich nie uniemożliwiają, tj. pomimo wprowadzonych ograniczeń lokalizowanie tych Inwestycji, zwłaszcza sieci szerokopasmowych, jest nadal możliwe”.

Zgodnie z wykładnią zaprezentowaną przez Prezesa UKE „każdy plan miejscowy powinien dawać inwestorom jasną odpowiedź gdzie i na jakich warunkach mogą zapewnić społeczności lokalnej dostęp do łączności przewodowej i bezprzewodowej. Co więcej, normę z art. 46 ust. 1 należy rozpatrywać w odniesieniu do całego planu miejscowego. (…) Najważniejsze jest zapewnienie, by postanowienia planu uwzględniały potrzeby rozwoju infrastruktury telekomunikacyjnej, w szczególności sieci szerokopasmowych”.

Na podstawie: www.uke.gov.pl


Przydatne materiały:
 Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.)
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z. Nr 78, poz. 483 ze zm.)