Grupa radnych wystąpiła z wnioskiem do regionalenj izby obrachunkowej (RIO) o uchylenie uchwały rady gminy dotyczącej udzielenia absolutorium wójtowi z tytułu wykonania budżetu gminy.

W odpowiedzi RIO poinformowała, że uchwała była badana przez kolegium izby, które nie stwierdziło naruszeń prawa. Zatem organ zbadał kwestionowaną uchwałę i nie znalazł podstaw do wydania rozstrzygnięcia nadzorczego. Radni wnieśli skargę na decyzję RIO w sprawie uchwały absolutoryjnej dla wójta gminy.

WSA przypomniał, iż podjęcie przez organ stanowiska w kwestii badania zgodności uchwał sprowadza się bądź to do wydania rozstrzygnięcia nadzorczego lub udzielenia informacji o braku podstaw do jego wydania, kończącego postępowanie nadzorcze przed organem właściwym w sprawie stwierdzenia nieważności uchwały w tym trybie. Od pism organu nadzoru o braku podstaw do wydania rozstrzygnięcia nadzorczego nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego. Pismo informujące o wyniku badania uchwały rady gminy i oceniające, że nie jest ona niezgodna z prawem, nie stanowi rozstrzygnięcia nadzorczego – zwrócił uwagę sąd.

Ponadto w art. 98 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz 1591 z późn. zm., obecnie t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 594) wyraźnie wskazano, że skargę do sądu administracyjnego można wnieść na rozstrzygnięcia organu nadzoru i to wyłącznie przez określone podmioty. Do złożenia skargi uprawniona jest tylko gmina lub związek międzygminny, których interes prawny, uprawnienie albo kompetencja zostały naruszone. W artykule tym jednoznacznie zatem wskazano, na jaki akt może zostać wniesiona skarga i kto jest uprawnionym do jej wniesienia. W świetle powyższej regulacji radni nie byliby więc uprawnieni nawet do wniesienia skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze, nie mogą zatem tym bardziej kwestionować pisma, w którym stwierdzono brak naruszenia prawa.

Zatem skoro w omawianej sprawie organ nadzoru nie podjął rozstrzygnięcia nadzorczego, a jedynie pismem, nazwanym przez radnych "decyzją", poinformował o braku naruszenia prawa, to skargę na to pismo uznać należy za niedopuszczalną. Pismo to ma charakter tylko i wyłącznie informacyjny – podkreślił WSA.


Na podstawie:
Postanowienie WSA w Gliwicach z 30 września 2013 r., sygn. akt I SA/Gl 1072/13