Spółka zwróciła się do prezydenta miasta o wydanie indywidualnej pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w przedmiocie obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości. We wniosku spółka wyjaśniła, że nabyła na własność lokal użytkowy w budynku wielomieszkaniowym wraz garażem oraz częściami wspólnymi. Wszystkie wymienione nieruchomości i ich części spółka nabyła od innej spółki, która wybudowała budynek.

Organ interpretacyjny wskazał, że chociaż ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.) nie określa, czym są okoliczności uzasadniające powstanie obowiązku podatkowego, to z art. 2 i 3 tej ustawy wynika, że są to określone w ustawie formy władania nieruchomościami lub obiektami budowlanymi, tj. prawo własności, posiadanie samoistne, użytkowanie wieczyste gruntów itd. W tych sytuacjach obowiązek podatkowy powstaje m.in. w przypadku nabycia własności nieruchomości lub obiektu budowlanego. Okolicznościami faktycznymi wpływającymi na powstanie obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości jest także zakończenie budowy lub rozpoczęcie użytkowania. Zdaniem organu, art. 6 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych stanowi podstawę do ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do nowo wybudowanych obiektów. Przepis ten powinien być stosowany ściśle, a w związku z tym preferencja, jaką on ustanawia, dotyczy jedynie podmiotu, który wybudował budynek lub budowlę lub ich część, nie zaś kolejnych nabywców.

WSA rozpatrując skargę uznał, iż nie budzi żadnych wątpliwości, że art. 6 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych stanowi lex specialis wobec art. 6 ust. 1. Zasadniczo więc obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości powstaje z pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym wystąpiły okoliczności uzasadniające powstanie tego obowiązku. @page_break@

Sytuację szczególną ustawodawca przewidział zaś dla sytuacji, w których obowiązek podatkowy wiąże się z istnieniem nowo wybudowanego budynku – obowiązek ten powstaje wówczas z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym budowa została zakończona, albo w którym rozpoczęto użytkowanie budynku przed ostatecznym wykończeniem. Zapis "istnienie budynku" wskazuje na to, że ustawodawca hipotezą omawianej normy prawnej objął element o charakterze przedmiotowym. Trudno doszukać się w tym uregulowaniu kryterium podmiotowego, które różnicowałoby sytuację podatników ze względu na sposób wejścia we własność lub posiadanie budynku (budowli) – wybudowanie albo nabycie. Odmienna wykładnia art. 6 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych prowadziłaby do tego, że ustalenie momentu powstania obowiązku podatkowego następowałoby w sposób nie wyrażony w ustawie oraz taki, którego zwykły podatnik nie byłby w stanie sam wyprowadzić z przepisów prawa. Dokonując zatem wykładni gramatycznej art. 6 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie sposób zgodzić się z poglądem, że określony w tym przepisie moment powstania obowiązku podatkowego dotyczy tylko tych podatników, którzy wybudowali budynek lub budowlę. Takiego podziału podatników podatku od nieruchomości to uregulowanie nie przewiduje.

Zdaniem WSA przyjętego przez organ interpretacyjny stanowiska w żadnym wypadku nie uzasadnia wykładnia systemowa wewnętrzna art. 6 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych . Przepisy ustawy nie wiążą obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości z samym faktem nabycia budynku lub budowli, ani też z samym faktem ich wybudowania. Obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości związany jest z własnością lub posiadaniem nieruchomości, które to stany mogą być wynikiem różnych zdarzeń faktycznych lub prawnych. Z przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie można więc wyprowadzić podziału obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości na taki, który powstaje na skutek nabycia nieruchomości, i taki, który powstaje w inny sposób. W każdym razie ustawodawca nie przewidział możliwości odmiennego traktowania podmiotów nabywających nieruchomość od tych, którzy nieruchomość sami wybudowali. Przyjęcie odmiennego poglądu prowadziłoby do nieznajdującego oparcia w przepisach prawa nierównego traktowania podatników.

Na podstawie:
Wyrok WSA w Białymstoku z 29 lutego 2012 r., sygn. akt I SA/Bk 15/12

Przydatne materiały:
 Ustawa z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.)