Jedna z mieszkanek gminy bezskutecznie występowała do prezydenta miasta z żądaniem wydania decyzji dotyczącej umorzenia jej należności czynszowych. W związku z tym złożyła skargę na bezczynność organu.
WSA rozpatrując skargę zwrócił uwagę, iż należności, których umorzenia domagała się skarżąca wynikają wprost ze stosunku cywilnoprawnego, łączącego skarżącą z gminą - z poddanej regulacjom prawa cywilnego umowy najmu lokalu mieszkalnego. Zatem roszczenia wynikające z takiej umowy poddane zostały właściwości sądów powszechnych, które uprawnione są do rozpoznawania spraw cywilnych. Organ administracji nie wydaje we wskazanym zakresie władczych rozstrzygnięć o charakterze indywidualnym, które podlegałyby kontroli dokonywanej przez sąd administracyjny.
WSA wskazał, iż określenie zasad umarzania należności czynszowych leży gestii jednostki samorządu terytorialnego. I tak, zgodnie z uchwałą rady miasta w sprawie szczegółowych zasad i trybu umarzania, odraczania lub rozkładania na raty należności pieniężnych, mających charakter cywilnoprawny, miasta i jednostek podległych oraz wskazania organów lub osób do tego uprawnionych, umorzenie należności, rozłożenie na raty lub odroczenie terminu płatności należności następuje na podstawie przepisów prawa cywilnego, np. w formie ugody bądź jednostronnego oświadczenia woli prezydenta miasta. Organ ten nie ma więc umocowania do podjęcia jakiegokolwiek aktu administracyjnego, dotyczącego umorzenia należności czynszowych wobec skarżącej. W związku z tym, również bezczynność organu w sprawie dotyczącej umorzenia zaległości czynszowych nie mieści się w zakresie kognicji sądu administracyjnego, wyznaczonej przez ustawodawcę w art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) – podkreślił WSA.
Na podstawie:
Postanowienie WSA w Gliwicach z 1 lipca 2013 r., sygn. akt I SAB/Gl 5/13, nieprawomocne