NSA: prawo do świadczeń zdrowotnych można ustalić według miejsca wszczęcia postępowania

Skoro nie można ustalić ani miejsca zamieszkania ani miejsca pobytu to właściwość miejscową organu w sprawie potwierdzenia prawa świadczeniobiorcy do świadczeń zdrowotnych, trzeba ustalić według miejsca powodującego wszczęcie postępowania uznał Naczelny Sąd Administracyjny.

W sprawie powstał negatywny spór o właściwość pomiędzy prezydentem miasta a wójtem gminy.

Oba organy uznały się za niewłaściwe miejscowo do rozpoznania wniosku Instytutu Medycyny o potwierdzenie prawa kobiety do świadczeń opieki zdrowotnej.

Kobieta została przywieziona do Instytutu Medycyny z ulicy. Z akt sprawy nie wynikało aby jej centrum spraw życiowych było powiązanie z którąkolwiek z miejscowości. Kobieta nie posiadała stałego miejsca pobytu oraz nie utrzymywała kontaktów z rodziną. Nie można zatem było ustalić jej miejsca zamieszkania w rozumieniu art. 25 Kodeksu cywilnego.

Więcje informacji i narzędzi znajdziesz w programie LEX Samorząd Terytorialny Bądź na bieżąco ze zmianami prawnymi i korzystaj z aktualnych materiałów

NSA uznał, iż skoro nie można ustalić miejsca zamieszkania kobiety, o jakim mowa w art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 581), ani miejsca jej pobytu, to organ właściwy miejscowo w sprawie potwierdzenia prawa świadczeniobiorcy do świadczeń zdrowotnych, trzeba ustalić według reguł przewidzianych w art. 21 § 2 k.p.a., czyli według miejsca powodującego wszczęcie postępowania.

Na podstawie:
Postanowienie NSA z 23 października 2015 r., sygn. akt I OW 114/15, prawomocne